[Introductie]
[0:00:00]
(Intromuziek)
Lana Bauwens: Welkom terug bij Heksen Dragen Sneakers, de podcast over spiritueel leven in een moderne wereld. Mijn naam is Lana Bauwens en ik ben jullie host.
Lana: Welkom terug lieve luisteraars. Vandaag zal wellicht de eerste en ook de laatste aflevering zijn waarbij je bij met passie hoort praten over graven en skeletten. Maar dat is voor straks. Eerst wil ik even onze sponsor bedanken, want onze favoriete spirituele winkel House of Formlab maakt deze aflevering mogelijk. Ik ga het vandaag dus hebben over skeletten en voorouders en bij House of Formlab kan je ook een black shell skull vinden voor de liefhebbers, als je zelf connectie wil maken met je voorouders. Zijn doodshoofden niet echt je ding, geen probleem, want House of Formlab heeft zeker genoeg keuze om je verlanglijstje voor de feestdagen aan te vullen.
Over die feestdagen gesproken, ook wij hebben een cadeaubon. Je kan volledig zelf het bedrag kiezen en de bon kan gebruikt worden voor zowel de cursussen op de academie als voor ons membership. Dus je hoeft niet verder te zoeken naar het ideale spirituele cadeau. Gewoon surfen naar onze website: heksendragensneakers.be
[0:01:35]
Ik heb zo ontzettend lang uitgekeken naar deze aflevering, want als je de podcast al een tijdje volgt, dan weet je het al: ik ben enorm gefascineerd door geschiedenis, en wanneer mijn twee passies geschiedenis en spiritualiteit samenkomen, ja dan, dan ben ik ontzettend enthousiast. En ik zou eigenlijk uren kunnen babbelen over alle fantastische dingen die ik gelezen heb, die ik ontdekt heb. Maar dat gaat we niet doen (Lana lacht). Ik ga vandaag vooral een paar concepten aanhalen, een paar dingen die mij geïnspireerd hebben. Ik ga niet zomaar droog de tijdlijn af gaan, ik wou er net iets meer mee gaan doen. En ’t is daarom ook niet echt een aflevering over de geschiedenis, over datgene wat achter ons ligt, maar eerder een aflevering die misschien wel iets meer gericht is net op de toekomst. Op welke manier dat we kunnen leren uit het verleden, dat we kunnen geïnspireerd geraken door het verleden, en hoe dat eigenlijk kan toegepast worden op de toekomst van religie, magie en spiritualiteit.
Ik wil er ook bijzeggen dat ik mij heb toegespitst op de periode voor onze huidige jaartelling, dat betekent BCE; before current era. Dus eigenlijk alles voor het jaar 0. Gewoon omdat, de aflevering is sowieso te kort om alles al te gaan overlopen. Maar ook gewoon omdat we heel vaak na het jaar nul al heel veel weten over de geschiedenis, omdat er daar ook veel meer bronnen zijn dat we daar ook veel meer over leren. Ook omdat het nogal gedomineerd is door het christendom, en door onze link daarmee weten we heel vaak daar meer over. Dus ik vond het gewoon waardevoller om te gaan kijken naar de periode daarvoor, en ik heb ook een paar regio’s buiten beschouwing gelaten, niet omdat ze niet interessant zijn, integendeel. Maar ook weer gewoon het tijdstekort. Dus er zit niks in over Amerika, Australië, Afrika. Ook China is minder aanwezig, super boeiende spirituele werelden allemaal. Maar misschien in een andere aflevering dat ik er nog eens op terugkom.
Hetgene wat ik nog wil zeggen, is dat: ik ga niet te nerdy gaan doen, allez ja (Lana lacht), deze aflevering is op zich misschien al wat nerdy. Maar ik ga niet te extreem proberen gaan, dus ik ga niet in detail archeologische vondsten gaan uitleggen. Je gaat een beetje moeten aannemen dat wat ik vertel, dat dat gewoon zo is. Maar als je er bijvoorbeeld meer over wil gaan weten, dan raad ik je aan om het boek ‘The history of Magic’ van Chris Cosden te gaan lezen. Dat is het boek waar ik mij grotendeels geïnspireerd heb voor deze aflevering, daar staat alles in details uitgelegd. Het is een Engels boek met heel veel terminologie uit de archeologie, dus het leest met momenten een beetje moeilijk. Maar het is zeker de moeite waard als je wat dieper wil duiken in alles wat ik vandaag ga vertellen.
All right… Ik zou zeggen: zet u neer, neem er een theetje bij of als je ergens aan het wandelen bent of ergens onderweg bent. Ik hoop dat je gaat genieten van de verhalen die ik ga vertellen.
[0:05:18]
Het eerste wat ik eigenlijk uit het hele verhaal van die geschiedenis van de magie gehaald heb, is heel mooi samengevat in de volgende quote: Magic is a basic part of being human. There is no real origin as it has always been with us. En ja, er zijn zeer veel momenten waarop dat duidelijk naar voor komt dat magie en spiritualiteit er altijd zijn geweest. Eigenlijk vanaf het moment dat er mensen waren was er spiritualiteit, zelfs nog voordat er gemeenschappen waren, nederzettingen waren, om het even wat van structuur was, zelfs voor al die dingen was er sprake van magie.
Ik vind dat eigenlijk iets heel mooi om eventjes bij stil te staan hoe belangrijk dat dat is geweest in onze ontwikkeling, en hoe noodzakelijk dat dat ook is. En ik denk dat we soms een beetje te veel neigen naar afstand willen doen van spiritualiteit, magie, in al zijn vormen en facetten, omdat we ergens denken van dat het niet nodig is om ons leven vorm te geven. En ik denk net als we gaan gaan kijken naar archeologische vondsten en naar onze geschiedenis, dat eigenlijk het tegendeel waar is. Dat spiritualiteit en magie ontzettend belangrijk zijn.
En oké ja, ik weet het, ik ben een beetje aan het spreken voor mijn winkel, bij wijze van spreken. Ergens wist ik dat wel al, voelde ik dat wel al, maar het is echt heel fascinerend om te zien op welke manieren dat dat naar voor komt.
[00:07:17]
En het eerste wat ik wil aanhalen is een graf dat teruggevonden is geweest en gedateerd is geweest uit de periode van de laatste Ijstijd. Dat is ontzettend oud, je kunt daar bijna niet bij, 27.000 jaar geleden. En, dat graf werd teruggevonden in Tsjechië, en ’t is een graf waar er drie jongens in liggen. Het is heel merkwaardig, want die jongens zijn gevonden met heel uitgebreide kledij, die kledij was niet louter en alleen noodzakelijke dingen, maar ze waren ook heel hard gedecoreerd. Je kunt nu zeggen van: “Die mensen hadden misschien ook esthetiek en vonden misschien ook mooie dingen mooi.” Ja, dat kan allemaal, maar je moet u goed voorstellen, dat is een periode waarin dat overleven zo ontzettend moeilijk was.
Alles was bevroren, we zitten in een Ijstijd, het leven was keihard. En toch hebben ze enerzijds de moeite gedaan om die kleren te decoreren, en anderzijds hebben ze die jongens begraven met die kleren aan. En ik denk dat kleren op dat moment heel belangrijk waren en dat het feit dat ze die daarmee begraven hebben, is al een teken van dat daar een soort ritueel geweest is.
Maar dat was niet het enigste. Hun gezicht en hun schaamstreek waren rood geverfd, en ze lagen in een vreemde positie waarbij de hand van de linkse jongen het kruis van de middenste jongen bedekte. Da’s 27.000 jaar geleden, we gaan nooit weten wat die mensen aan het denken waren als ze dat deden. Het enige wat we wel weten, is dat er op dat moment betekenis zat achter de handelingen die die mensen gedaan hebben om die jongens te gaan begraven. En waar dat ik daar mee naartoe wil, is dat er 27.000 jaar geleden al sprake was van rituelen.
Rituelen die gelinkt waren met de dood. En de dood is eigenlijk de reden waarom dat magie en rituelen en spiritualiteit een deel uitmaakt van het menszijn, en waarom dat dat noodzakelijk is. Omdat, het geeft ons een manier om om te gaan met de uitdagingen van ons leven. En een van de grootste uitdagingen, een van de moeilijkste dingen om mee om te gaan, is nu eenmaal het thema van de dood. Dus om het even welke periode, om het even welke regio. Als het gaat over spiritualiteit is daar altijd een aspect van de dood aan gelinkt, en zie je heel veel rituelen die daarmee te maken hebben.
[00:10:32]
Anderzijds zijn er twee andere elementen die heel de tijd terugkeren, en dat vond ik ook zo ontzettend boeiend om dat te gaan zien dat waar je ook zit, zowel doorheen tijd als locatie, dat die twee elementen blijven terugkomen. En ik zal eerst efkes zeggen wat het is: dus enerzijds heb je dieren, iets bredere zin kun je zeggen de natuur, maar toch heel specifiek dieren langs de ene kant, en langs de andere kant het thema van de voorouders. En je kunt u daarbij toch vragen stellen van: “Hoe komt dat toch dat die twee elementen altijd aanwezig zijn, daar moet toch een reden voor zijn, daar moet toch iets meer zijn, iets wat wij misschien niet zien of niet begrijpen.” Ik vind dat heel fascinerend dat er linken bestaan en dat er dingen zijn die ons verbindt ongeacht of dat we ooit al contact hebben gehad of dat we elkaar begrijpen of om het even wat, dat dat dingen zijn waar we allemaal connectie mee hebben.
En dat brengt mij eigenlijk bij de eerste, allez, bij de oudste gevonden tempel. En ik hoop dat ik dat goed ga uitspreken, die heet Göbekli Tepe. Een Göbekli Tepe is een tempel die dateert van 9000 BCE, en die ligt in Turkije. En da’s eigenlijk een heel fascinerend, want die tempel, daar is geen stad rond. Dat was enkel een tempel, en de periode dat mensen naar die tempel gingen, dan waren ze nog niet gesetteld, hadden ze nog geen nederzettingen. Dus nog voor dat mensen energie staken in het bouwen van huizen, beschermen van iets wat ze ontzettend hard nodig hadden, hebben zij tijd en energie gestoken in het maken van wat wij noemen een tempel.
Ik vind dat ontzettend fascinerend, omdat, ik kan mij voorstellen in die periode dat er veel meer belangrijkere noden waren dan een tempel maken. Maar blijkbaar was dat toch belangrijk genoeg om daar die tijd en energie in te steken. En voor die oudere volkeren was dat eigenlijk een soort van ontmoetingsplaats, en die ontmoetingsplaats, dat waren pilaren.
[00:13:19]
En het element waar ik wou op terugkomen zijn die dieren, want in die tempel zijn er heel veel tekeningen en beeldhouwstukjes gevonden op die pilaren, allemaal van dieren. En niet van de dieren die ze opaten, maar heel specifiek van de dieren die gevaarlijk zijn: tijgers, schorpioenen, slangen. Al de dieren die een gevaar vormden voor de mens, die werden afgebeeld. Er waren geen goden aanwezig, er waren wel elementen die vergelijkbaar waren met mensen, maar ook niet echt duidelijk afgebeelde mensen. Maar er was vooral die focus op die dieren. Het kan goed zijn dat die mensen in die periode die dieren zagen als goden, daar moeten we rekening mee houden. Maar toch vind ik het heel fascinerend om te zien dat zij eerst de keuze hebben gemaakt om naar dieren te gaan op afbeeldingen, in plaats van bijvoorbeeld alleen maar mensen, of gelijk mensen, afbeeldingen van hoe mensen eruit zien, om dat te gaan gebruiken. Dus heel fascinerend.
[00:14:30]
Die eerste tempel brengt mij een beetje bij het concept van hoe belangrijk dat – door de geschiedenis – locaties zijn om spiritualiteit en magie te gaan beleven. Locaties om te leren omgaan met die uitdagingen van het leven. Zoals ik al zei, die dieren die daar afgebeeld stonden, waren dieren die gevaarlijk waren voor de mens. Dus je kunt u ergens voorstellen dat die volkeren toen probeerden om vat te krijgen op die gevaren waar dat ze mee te maken kregen. Nu gaan we nog iets verder in de tijd, we gaan namelijk naar 1300 BCE, ergens tussen Israël en Jordanië.
En ik zei het al, die eerste tempel, daar waren geen huizen rond te vinden. Er waren op andere locaties wel al huizen te vinden en nederzettingen. En je moet u voorstellen, da’s ongeveer zo’n 50, maximum 200 mensen die daar wonen. Die verbleven niet altijd op eenzelfde locatie, die hadden een locatie waar ze naar terugkeerden. Maar eigenlijk het merendeel van de tijd waren die aan het rondreizen, op zoek naar eten, aan het jagen… Eten aan het verzamelen. Maar er waren wel zo locaties met huizen waar ze naar terugkeerden.
En er zijn eigenlijk twee dingen die opvallend zijn aan die eerste vormen van huizen die gevonden zijn, dat is dat ze de doden begroeven onder hun huis. En dat is iets dat doorheen de geschiedenis, op verschillende manieren komt dat terug dat, in tegenstelling tot wat wij misschien doen, onze doden begraven op locaties, gingen zij die gaan begraven onder hun huis, en leefden zij eigenlijk bovenop hun voorouders. En als ik daarover nadenk en ik zit hier in mijn huis en ik ben aan het denken van: “Ik zou dat toch wel een beetje vreemd vinden als ik hier zo over mijn grootouders aan het wandelen ben, of zo over mijn overgrootouders… Ik weet niet hoe comfortabel dat ik mij daarbij zou voelen.”
Maar langs de andere kant vond ik het eigenlijk ook wel iets heel mooi, iets wat misschien wat verloren is, die connectie met onze voorouders. En het idee van dat je verderbouwt op hetgene wat zij gedeeld hebben van kennis… Want vroeger was er geen toegang toch heel veel kennis, moest je op je voorouders leunen om dingen te weten te komen. En dat je die dichtbij wou houden, en daar ergens stabiliteit in vond, dat vind ik eigenlijk wel een heel mooie manier. En dat is wat ik bedoelde met die connectie met die voorouders, dat die heel erg aanwezig is doorheen de volledige geschiedenis.
Een ander gebruik die naar voor kwam, is hoe dat verschillende generaties op één plek wonen. Je hebt langs de ene kant het feit dat die voorouders begraven worden onder dat huis, en langs de andere kant het feit van dat dat huis generatie na generatie wordt doorgegeven. Dus er was één huis, één locatie, en dat was dan het huis van die specifieke familie. Heel mooi daarin is in Oud-Babylon had je ook zo huizen die deel uitmaakten van een spirituele familie, namelijk de Asipus, of Asipus, ik weet niet hoe ik het juist moet uitspreken, ik spreek helaas geen Oudegyptisch…
Maar dat waren dus eigenlijk families van magiërs, en je mag u daar nu, je moet zien dat je u dat niet verkeerd inbeeldt. Dat waren echt heel intelligente families die heel veel kennis hadden op verschillende gebieden. Je moet dat eigenlijk zien als dat het een soort van professors waren, ze waren gespecialiseerd in talen, astrologie, wiskunde, geneeskunde. De reden dat we dat weten, is omdat er tienduizenden tabletten zijn gevonden. Vroeger schreef men op tabletten, dus er zijn er zo tienduizenden teruggevonden. En die verwijzen naar de kennis van die Asipus, en alles waar dat die mee bezig waren.
Die tabletten, ze zijn nog altijd niet allemaal vertaald, omdat er maar een heel specifiek aantal mensen op de wereld kennis heeft om die tabletten te gaan vertalen, dus ik vrees dat dat nog een tijdje gaat duren eer we daar alle informatie uitkrijgen. Maar dat is waarom we zoveel weten over die families. Hetgeen wat ik heel fascinerend vind, is dat die families, dus telkens op eenzelfde plek bleven wonen. Zo heb je de Sangu-Ninurta familie, en dat was een Asipusfamilie, en die leefden op dezelfde plek tot en met 420 BCE. Kun je u nu eens voorstellen dat uw familie al duizend, tweeduizend jaar op eenzelfde locatie woont?
Dat wil niet zeggen dat het huis die erop staat niet veranderd en geëvolueerd is, maar ergens vind ik toch dat er zoiets heel krachtig is bij het idee van dat je heel die generatie , heel die connectie met de mensen die voor jou kwamen, dat je die kon behouden en dat je daar kan opbouwen en verder kan… Ik vind dat ontzettend fascinerend, ik vind dat heel krachtig. Dus je had eigenlijk een volledige dynastie aan spirituele families die op één plek woonden, en iedereen die nood had aan spiritueel advies, die wist ook bij welk huis ze moesten zijn. Deze families waren ook gelinkt aan leiders van die periode, aan koningen, zowel in Babylon als later in Egypte, had je dus die spirituele families die bijstand gaven diegene die de gemeenschap vormgaven.
Daar is een heel lange uitleg aan, ik ga die nu niet helemaal doen, maar het feit van dat maatschappijen toen werden opgericht, en dat er heel veel belang was aan spiritualiteit als het ging over beslissingen nemen – ik ga niet zeggen dat dat allemaal even positief was, misschien werden heel veel beslissingen genomen op basis van science die ze aan het lezen waren, die misschien niet helemaal correct waren, dus ik ga nu niet zeggen dat dat allemaal zo positief was – ergens deed het me toch wel nadenken over het feit dat wij zo hard bezig zijn met de scheiding tussen Kerk en Staat.
Again ben ik ergens wel heel blij dat dat gesplitst is Kerk en Staat, want moest dat niet zo geweest zijn, dan vrees ik dat ik op dit moment al een paar keer veroordeeld zou geweest zijn voor de helft van de dingen die ik doe (Lana lacht), dus ik zie daar echt wel het nut van in. Maar ik was mij toch ergens de vraag aan het stellen van: missen we niet iets als we vormgeven aan de maatschappij, dan laten we de politiek heel veel dingen bepalen. Die politiek verandert dan nog eens om de vier, om de zes jaar op basis van huidige trends, op aandachtspunten is het heel kortzichtig. Maar wie is er eigenlijk bezig met de meer morele vraagstukken?
Hebben we niet ergens nood aan een soort van stabiliteit die voorbij de partijpolitiek gaat, die bezig is met de mensheid op lange termijn en in zijn geheel te gaan bekijken, en zich daarover te buigen? Niet als per se een wed, niet als een soort van orgaan dat moet beslissen hoe wij met het leven omgaan, maar misschien wel een soort van organisatie – om het nu zo te zeggen – die inspiratie kan geven over de mensheid op lange termijn, die die stabiliteit geeft. Hebben we niet nood aan zo een familie of een huis die zich bezighoudt met de moeilijke vraagstukken van het leven en die de maatschappij richting geeft voor de komende generaties. Want dat is wat die families toen deden, die waren bezig met generaties. Die waren niet aan het denken tot de volgende vier jaar, de volgende zes jaar, de volgende tien jaar, nee, die waren aan het denken in functie van voorouders.
En ook, als zij voorouders worden, generaties verder. Dus ja, mijn hoofd was dan aan het denken van: “Oh ja, zou dat niet super zijn moest je zo een huis hebben waar dat er geen ego’s zijn, waar er geen personen zijn die naar de voorgrond treden, waar dat er gewoon onderzoek naar filosofie, naar allerlei vormen van spiritualiteit wordt gedaan in hoe dat we kunnen omgaan met de uitdagingen die we vandaag de dag, waar we mee te maken krijgen op een niveau van spiritualiteit. En misschien moesten die dan elk jaar bijvoorbeeld een tekst naar buiten brengen waarbij we konden nadenken over die dingen, soit. Het was maar een idee, het was maar een inspiratie. Is het misschien geen tijd om een Asipus te hebben van onze tijd waarbij dat we misschien wat kunnen kijken naar generaties verder?
Een andere manier om naar huizen te kijken, dat had je veel later in wat ze noemen de LBK-cultuur, en dat verspreidde zich tussen 5000 en 4000 BCE. En da’s eigenlijk in onze regio. Nederland, Slovenië, zo wat die regio, België. En daar was het idee van huizen dat ze eigenlijk geen bezit waren. Ook iets dat we nu hier heel vreemd zouden vinden. Maar de huizen waren eigenlijk deel van de gemeenschap, en ik ben er mij volledig van bewust dat dat vandaag de dag niet meer realistisch zou zijn. Maar het heel fascinerende is dat elk huis een naam had. Dus in die tijd in onze regio was het heel normaal om objecten en niet levende dingen een naam te geven. Maar dat is waar ‘House Of’ vandaan komt.
Je hoort heel vaak in populaire series House Of Targaryen, om nu het nu zo efkes te gaan zeggen. Maar dat is waar dat vandaan komt, dat je eigenlijk deel uitmaakte van een huis. Ook een beetje het idee dat je deel uitmaakte van een clan, je maakte deel uit van een gemeenschap, en als je dan bijvoorbeeld leefde in dat huis, dan was mijn naam bijvoorbeeld niet geweest Lana Bauwens, maar was dat Lana of House – ik ga nu maar efkes – Asipus, om het zo te zeggen. Dus ik vind dat ergens wel interessant dat je gaat deel uitmaken van eerder een gemeenschap, dan van bijvoorbeeld een bloedlijn. Het is misschien ook de inspiratie geweest voor J.K. Rowling en de huizen in Harry Potter, Ravenclaw, Huffelpuf, dat je deel uitmaakt van een huis. Dus ik vond dat ook wel heel inspirerend en boeiend om te zien waar dat vandaan komt.
[00:27:32]
Naast huizen heb je uiteraard ook die spirituele plekken, zoals die tempel. En ik denk dat een van de belangrijkste voorbeelden van zo een spirituele plek is Stonehenge, waarbij generatie naar generatie eigenlijk verder is blijven bouwen op eenzelfde spirituele plek. Stonehenge is gebruikt geweest nog voor drieduizend BCE, en werd nog na 1000 BCE gebruikt, dus da’s een periode die langer is dan tweeduizend jaar. En je moet daar nu efkes bij stilstaan, want onze huidige periode van maatschappij vormgeven, cultuur en dergelijke, ik reken dat als ongeveer 2000 jaar. De katholieke kerk is 2000 jaar oud, en da’s een beetje hoe dat, wat ik onze tijd, tijdperk benoem.
Maar je moet u nekeer goed voorstellen: Stonehenge was veel langer dan dat in gebruik, en dat was geconcentreerd rond die ene plek. En dan vraag ik me af: is er eigenlijk zo een plek vandaag de dag waardat er elke keer op gebouwd wordt, dat evolueert, en is dat überhaupt nog mogelijk om zo een plek te gaan creëren waar we binnen 2000, 3000 jaar nog altijd naar terugkeren, en waar dat er nog altijd verder op wordt gebouwd? Is dat wenselijk, dat weet ik niet. Maar ik vind dat toch wel fascinerend dat dat toen kon, en ik weet niet, misschien hebben we daar ook terug efkes weer nood aan. Je moet ook voorstellen dat in die periode was er eigenlijk geen nood om iedereen hetzelfde te doen geloven… Je had spirituele plekken, en iedereen is daar welkom. In die periode waren er heel veel spirituele stromingen, heel veel gebruiken die allemaal wel iet of wat in grote lijnen op elkaar leken.
Maar afhankelijk van regio tot regio waren er zeer veel verschillen en dat was helemaal geen probleem, iedereen was welkom. Er was geen nood om iedereen hetzelfde te doen geloven. Het concept van bekeren is er enkel maar gekomen met het ontstaan van, van de opkomst eigenlijk van de katholieke kerk. Mijn vraag is van: is er niet zo nood aan zo een spirituele plek waar we allemaal kunnen samenkomen doorheen de generaties? Ongeacht van wat er met de wereld gebeurt. Dat je altijd zo een plek hebt om samen te komen, om te beleven, om te verwerken. Ja, het is moeilijk om dat voor te stellen. Maar eigenlijk vind ik het jammer, eigenlijk zou ik wel willen dat het zich binnen 2000 jaar nog ergens…
Ook gewoon het feit dat je weet dat als jij hier niet meer bent, dat er toch nog een plek is waar ze binnen 2000, 3000 jaar misschien nog altijd gaan samenkomen. Ik vind dat zo fascinerend en zo mooi eigenlijk ook.
Want wat gaan ze binnen duizend jaar opgraven van ons? Als je al die vondsten ziet, dan spreekt dat van zo een rijke cultuur en zo een mooie spiritualiteit, en zo veel inspiratie en dan vraag ik me echt af: “Binnen 1000 jaar, wat gaan ze nog terugvinden van ons? En wat gaan ze daar dan van denken? Hoe gaan ze dat dan interpreteren?” Het zal wel vast geen Stonehenge zijn, helaas.
Stonehenge was hoogstwaarschijnlijk ook gelinkt aan de dood. Errond zijn er zo’n zestig graven opgegraven. Je had ook andere henges in de buurt; een henge dat is een benaming voor een bepaalde manier waarop dat die structuren opgebouwd zijn, om het zo te zeggen. We gaan nooit volledig weten wat de functie was van Stonehenge, en ik ben er ook van overtuigd dat de mensen die 3000 BCE daar begonnen zijn met Stonehenge op te bouwen, dat die een volledig ander plan hadden of een ander idee hadden waarvoor dat ze het gebruiken dan de mensen die 1500 BCE daar bezig waren. Ik denk dat dat ook geleidelijk aan geëvolueerd is.
In 2500 BCE heeft Stonehenge een gigantische reorganisatie doorgemaakt. Er zijn heel veel aanwijzingen dat er plotseling een shift was, bijvoorbeeld een shift van heel veel focus op de zon, want Stonehenge is gemaakt op basis van de stand van de zon, naar bijvoorbeeld een beleving georiënteerd veel meer op de maan. De maan zoals wij die nu kennen dat we rekening houden met volle maan, nieuwe maan. Er is een heel lange periode geweest doorheen de spirituele geschiedenis waarbij eigenlijk de focus vooral lag op de stand van de zon. Maar vandaag de dag komen er nog altijd mensen samen in Stonehenge, en terwijl dat ik dat aan het lezen was – en ik heb dat op nog andere plekken ook gehad – Stonehenge heeft heel duidelijk aan duiding van dat het functie had om mensen te begraven of afscheid te nemen.
En nu komen daar mensen samen voor een andere reden, en ergens vind ik dat een klein beetje raar. Ergens heb ik zoiets van: “Dan sta je daar eigenlijk te dansen op graven van mensen waar dat je nul connectie mee hebt.” Allez, no judgement, maar hmm. Ik weet niet, aangezien dat we niet weten, aangezien dat we geen connectie meer hebben met de intenties van het originele Stonehenge, vraag ik mij af van ja: “Is dat eigenlijk de bedoeling? Is dat eerbiedig? Is dat iets dat we moeten doen, ja of neen?” Ik heb daar geen antwoord op, maar het is iets om bij stil te staan en over na te denken. Maar dan kom ik terug bij hetzelfde punt: hebben we dan gewoon geen nieuwe plekken nodig om onze spiritualiteit te gaan beleven? Over Stonehenge valt er nog massa’s te vertellen, ik heb helaas (Lana Lacht) geen tijd om het allemaal te vertellen.
[00:34:38]
Maar ik wil nog eventjes terugkeren op nog een ander iets, namelijk die voorouders en het belang daarvan. Een ander fenomeen dat we zien terugkomen, en het is een klein beetje luguber, is het feit dat ze hoofden van de mensen gingen opgraven. En ze gingen die dan bewerken met klei en schelpen, om op die manier ervoor te zorgen dat dat skelet eigenlijk eruitzag gelijk het hoofd van de persoon die gestorven is (Lana lacht). Hier was ik echt aan het denken van: “Wat?” Stel u keer voor dat uw ouders komen te overlijden, dat je ze begraaft en een paar maanden later ga je hun hoofd gaan opgraven, dat gaan schoonmaken en dan begin je daarop te boetseren. Euh, ja het is redelijk luguber, maar langs de andere kant, in die wereld, in die periode waren voorouders gewoon heel belangrijk en je had geen foto’s.
Waarschijnlijk waren die volkeren aan het rondreizen, en dat was de enige manier om die persoon dan mee te nemen en om daar nog connectie mee te maken als je ging verhuizen naar een nieuwe plaats. En de vraag is hier: “Hoe ga je om met de dood? Hoe ervaar je verdriet en verwerking, en hoe ga je je jouw voorouders eren?” 15 000 jaar geleden hadden ze zo een proces misschien nodig om te gaan rouwen. Ik heb gewoon zoiets van: “Oke, die methodes zijn niet echt aantrekkelijk. Maar het toont wel heel veel aandacht voor ritueel.”
In onze huidige maatschappij zijn we misschien die aandacht naar rituelen toe misschien wat verloren, zo die methodes. De tijd steken in… Want je moet u voorstellen, je moest dan een paar maand wachten tot wanneer het oké was ergens om dat hoofd terug te gaan opgraven, en dan moest je daar heel veel dingen mee gaan doen, om dat er iet of wat deftig te laten uitzien. We spreken hier over een ritueel van een paar dagen, we spreken hier over iets dat in die tijd waarschijnlijk een half jaar tot een jaar geduurd heeft. Ik vind dat heel fascinerend om daarover na te denken van: “Misschien moeten we daar toch wat inspiratie uithalen, niet per se om zo’n dingen te gaan doen, liefst niet. Maar wel misschien om meer tijd te steken in rituelen, om onze tijd te nemen om om te gaan met die moeilijke momenten in ons leven.”
[00:37:50]
Dan gaan we efkes over naar terug de dieren. Want zoals ik al zei, het komt heel vaak terug. En een van de strafste grafvondsten is die van Hilazon Tachtit 12.000 jaar oud, is gevonden in Israël. En da’s heel fascinerend. Dat graf is een graf van een oudere vrouw, en ik ga gewoon eventjes opsommen wat ze allemaal in dat graf gevonden hebben: dus naast het skelet van die oudere vrouw, zijn er gevonden: 50 schilden van schildpadden, een vleugel van een arend, een hoofd van een martyr, een staart van een wilde koe, een ruggengraat van een luipaard, een poot van een zwijn en een extra menselijke voet die niet van de vrouw was.
Ik weet niet wat ze daar precies wouden gaan doen, er zijn veel mogelijke verklaringen. Maar het heel fascinerende is, is dat ze niet volledig dieren bij die vrouw hebben begraven, maar stukjes. Alsof dat ze eigenlijk iets aan het samenstellen waren, da’s zo een beetje hetgene waar onmiddellijk mijn hoofd naartoe gaat. En dat is eigenlijk hetgene wat mensen deden, en dat heeft een heel specifieke naam, dat heet namelijk animisme. En animisme is het idee van dat dieren specifieke eigenschappen hebben, en die eigenschappen gaan ze eigenlijk gaan mengen, bijvoorbeeld de eigenschappen van 1 dier gaan samenvoegen met een ander dier. Dan krijg je een soort van superdier. Of die eigenschappen gaan toevoegen aan mensen, en da’s ook waarom bijvoorbeeld ze bepaalde maskers gingen opzetten om een bepaald dier te gaan uitbeelden.
Dat geeft u dan ook de kracht van dat dier, of waar dat dier voor staat. En da’s eigenlijk een klein beetje wat we vermoeden dat er bij die vrouw, waarom dat al die dieren daar waren. Omdat ze al die eigenschappen wouden gaan toevoegen. Misschien voor het hiernamaals, dat weten we allemaal niet. Maar toch is het interessant, omdat die dieren waren dan eigenlijk een allereerste vorm van archetypes. Als je niet weet wat archetypes zijn, er is daar een aflevering over, ga die zeker nog eens gaan beluisteren. Plus ook, het belang van die dieren komt naar voor ook in bijvoorbeeld astrologie, in de dierenriem. Dus eigenlijk, alles is begonnen vanuit die connectie die mensen hadden toen met dieren.
’t Is eigenlijk iets wat we een beetje verloren zijn. De voorbije 6000 jaar geloofden mensen dat we deel uitmaakten van de kosmos. En dat we heel erg verbonden zijn met het universum, met de natuur, met dieren. Maar de laatste 200 jaar zijn we eigenlijk gaan focussen op de scheiding ervan, alsof we geen deel meer uitmaken van het geheel, of daar misschien zelfs bovenstaan. Het grote verschil is dat in die tijd stonden wij niet boven dieren. In die tijd waren sommige dieren veel gevaarlijker, we hadden nog geen wapens, we hadden heel weinig bescherming, waardoor dat wij niet per se superieur waren. Dat is gegroeid doorheen de evolutie dat eigenlijk wij de grote dreiging zijn ten opzichte van heel veel dieren. Daardoor is er ook een deel die scheiding gekomen.
Ik vind dat gewoon een beetje raar, en ik denk dat we daar ook heel veel dingen zijn kwijtgeraakt, in het feit dat – ze noemen dat speciesism – dat we ons eigenlijk zijn gaan afscheiden van dieren, van de natuur in zijn geheel, van de connectie ook met de sterren, met de maan, omdat we nog altijd deel uitmaken van deze cosmos. Wij zijn daar nog altijd een onderdeel van, wij worden daar nog altijd door beïnvloedt en we hebben daar nog altijd connectie mee. De manier waarop ik dat altijd probeer uit te leggen is bijvoorbeeld, mensen die katten hebben die weten dat. Als een kat opgroeit rond mensen, dan heeft een kat echt niet door dat het geen mens is. Daarom gaat een kat ook op uw computer gaan liggen, want als jij dat aan het doen bent, heeft die kat zoiets van ‘ik ga dat ook doen’.
Ik weet dat dit nu heel kort door de bocht is, maar dieren hebben geen neiging om per se, als ze in een vertrouwde, veilige omgeving opgroeien, om een onderscheid te maken tussen wat mens is en wat kat is. Zij zien dat gewoon als hetzelfde. Hetzelfde met dieren die bij elkaar opgroeien, bijvoorbeeld een kat die in een groep konijnen opgroeit, die kat gaat beginnen springen zoals konijnen. Waarom? Omdat dat geen onderscheid maakt dat dat iets anders is.
[00:43:25]
De manier waarop ik gewoon wil illustreren is gewoon dat we heel vaak als afgescheiden zien, en dat is iets wat mensen toen totaal niet deden. Dat gaf ook heel andere vormen van spirituele beleving daardoor. Doorheen de geschiedenis geloofden we dat mens, dier en zelfs materialen zoals bijvoorbeeld in China was er heel veel focus op het gebruik van materiaal, maar ook in Stonehenge was er ook veel connectie met bijvoorbeeld stenen, maar ook met hout, en ook dat we daarmee verbonden waren, dat we daar energie konden uithalen. In Egypte was bijvoorbeeld woorden en beweging, dat als je iets uitsprak dat dat energetisch, spiritueel ook een effect had dat je als je bepaalde bewegingen maakte, dat dat een effect had op magisch vlak.
Als we louter gaan vertrouwen op logica en op wat we kunnen bewijzen, dan gaan we nooit zeggen als Westerse moderne mens dat objecten sentient zijn. Een object dat heeft geen leven zeggen we dan, dat kan niks voelen, dat is gewoon een object, dat is hoe wij redeneren. Maar dan ga ik u toch even vragen: “Pak een foto bij u van iemand die je graag ziet, en steekt daar een mes door.” Als je gelooft dat een object gewoon een object is, dan heb je geen probleem om dat te doen. Maar ik kan u verzekeren dat er heel veel mensen gaan zijn die daar een probleem mee hebben, en ook langs de ene kant hebben we dat we ons afscheiden van dieren, maar langs de andere kant ook gewoon van dat we verbonden zijn met alles rondom ons, ook in een bepaalde mate met objecten. Ik ben efkes aan het afdwalen (Lana lacht).
[00:45:30]
’t Is gewoon een soort van herinnering aan hoe we eigenlijk enorm verbonden zijn met alles rondom ons, en dat is eigenlijk de basis van het sjamanisme. En geloof het of niet, het sjamanisme is eigenlijk de voorloper bepaalde stromingen in de Keltische cultuur. En ik ga nu efkes heel de Keltische cultuur gebruiken als een overkoepelende noemer voor alle vormen van cultuur in onze streek, da’s allemaal heel ingewikkeld en iets te nerdy om daar specifiek over te gaan uitbreiden, dus bear with me en aanvaard het gewoon als efkes de Keltische cultuur.
Maar wat ik wou zeggen is dus dat heel veel van de cultuur waar wij mee gelinkt zijn, is afkomstig van het sjamanisme. Je vindt dat nu misschien heel raar, want ik viel ook bijna van mijn stoel. Want ik dacht dat sjamanisme afkomstig was uit Afrika, of afkomstig was uit native America. En dat is niet zo. En ik weet, ik heb efkes op mijn stories ook de vraag gesteld, ik weet dat ik daar niet alleen in ben, want ik had zoiets van: “Eh? Sjamanisme komt uit Siberië, Rusland, Mongolië?” Ik had zoiets van: “Say what now?” Ik wist dat totaal niet, heel fascinerend. Rusland en Siberië hebben dus een ontzettend rijke spirituele geschiedenis, en daar komt dat sjamanisme enorm naar voor.
Ook de connectie met dieren, ze hebben heel veel aandacht voor de seizoenen, iets waardoor u stroomt en dus naar bijvoorbeeld de feestdagen. Ook spirituele locaties. Maar vooral die dieren, met name de paarden. Mongolië is bekend voor zijn cultuur met paarden en ook met herten had je bijvoorbeeld dear stones, dat waren locaties waar mensen naartoe kwamen om spiritualiteit te beleven.
[00:47:10]
Ik wil uit die cultuur kort even een paar dingen aanhalen, waaronder the Ice Maiden, of de Ukok Princess. Als je daardoor gefascineerd bent, ga dat zeker gaan opzoeken. Haar lichaam was gemummificeerd en nog grotendeels intact omdat ze gevonden is in het ijs, da’s altijd fantastisch voor onderzoekers, omdat er zoveel meer behouden is. Ze zou gestorven zijn ongeveer 500 BCE, sorry, en ongeveer 30 jaar oud geweest zijn. En er zijn een paar dingen die opmerkelijk zijn. Namelijk, ze is namelijk ergens anders gestorven en gedragen naar de grafheuvel waar dat ze gevonden is. Ze hebben een hele lange afstand moeten afleggen om aan die begraafplaats te komen. Dus ofwel was die locatie om ze daar te begraven heel belangrijk voor dat volk, ofwel was die vrouw gewoon een heel belangrijk figuur om die trip te maken, dat gaan we natuurlijk niet weten.
Maar het idee van dat iemand zo ver wordt gedragen om te begraven is ook wel fascinerend. Wat ik persoonlijk heel aangrijpend vond, is dat ze de laatste jaren van haar leven ook leed aan borstkanker, we spreken hier 500 BCE, dus mensen hadden toen ook borstkanker. En het meest fascinerende voor mij was het feit dat ze tattoos had op haar schouder. En die tattoos zijn duidelijke voorbeelden van animisme, namelijk dieren die in elkaar overlopen en in een soort gevecht zijn. Als je geïnteresseerd bent in tattoes, ga dat zeker efkes gaan opzoeken. Tegenwoordig is de tattoo heel populair en zijn er mensen die nog altijd die tattoo laten plaatsen op bijvoorbeeld de schouders. Dat vond ik heel cool.
Zoals ik al zei, sjamanisme en animisme hebben door het mongolische volk een enorme connectie met paarden. En het mongolische volk was ontzettend krachtig, was een heel fascinerend volk. En zij hebben eigenlijk de eerste rijtuigen die heel snel waren gecreëerd, waardoor zij eigenlijk het eerste volk zijn die heel wijdverspreid magische praktijken ging gaan delen. Dus eigenlijk over een gigantisch grote oppervlakje, namelijk de steppe, kon je overal Kurgans vinden, en dat zijn grafheuvels. In die Kurgans zag je heel goed dat al die locaties eigenlijk met elkaar verbonden waren door hun specifieke manier van spiritualiteit gaan bekijken. Dus je ziet daar eigenlijk een eerste vorm van wijdverspreid, religieuze praktijken, waarbij dat bijvoorbeeld in Egypte heel gecentraliseerd was.
Je had daar ook een volk, de Scythians. En die Scythians hebben eigenlijk animisme naar West-Europa gebracht, en dat is ook de invloed geweest op de Kelten. Dus bij de Kelten ga je heel vaak dingen terugzien die te maken hebben met sjamanisme, die te maken hebben met dieren die verschillende vormen aannemen en met elkaar mixen, dus dat komt van die regio. Je kan u de vraag stellen van: hoe is dat dan in Amerika geraakt? En ook dat vind ik heel fascinerend, want dit doet dus eigenlijk wel vermoeden dat er eerder contact is geweest met Amerika. Hoe en of we dat ooit zeker gaan weten, totaal geen idee.
[00:51:34]
Maar dus dat brengt mij bij de Kelten, een beetje onze voor-voor-voorouders. Ik ga niet te veel in detail gaan, want het gaat waarschijnlijk de langste aflevering ooit worden. Maar ik wil een paar dingen aanhalen, want ook weer heel interessante spirituele cultuur. Er zijn drie soorten van magie eigenlijk: eerst heb je transcendentie, dan denk je bijvoorbeeld aan astrologie. Dan heb je transformatie, dan denken we aan animisme waarbij dat bijvoorbeeld een mens een dier wordt door een bepaalde transformatie, of één dier gekoppeld met een ander, wordt dan weer iets anders. Da’s een soort van transformatie. En dan heb je transactie, en transactie zijn offers.
Bij de Egyptenaren had je veel transcendentie, bij sjamanisme had je heel veel transformatie en eigenlijk bij de Kelten komen die drie aspecten naar voor. Dus je had zowel astrologie, je had zowel dat animisme en je had dat aspect ook van offers. Dus dat was heel interessant om die dingen te zien samenkomen. Ik wil efkes focussen op die transformatie, want in North Yorkshire in Engeland is er een volledige nederzetting ontdekt, namelijk Star Carr. En daar is eigenlijk een volledig hertengewei gevonden, en dat hertengewei is aangepast geweest om te dragen, dus een soort van hoofdtooisel, een hoed. ’t Is een beetje raar om te zeggen (Lana lacht), maar je snapt het wel. En het gewei was eigenlijk te groot en omslachtig om te gaan dragen als een soort van helm in de strijd, dus we kunnen er eigenlijk van uitgaan dat het gebruikt werd in ceremonies, en ’t is gedateerd 9300 BCE.
’t Is belangrijk om te weten dat Groot-Brittannië in die periode nog verbonden was met Europa, dus er was nog geen sprake van de Noordzee. Dus op die manier kunnen we vermoeden dat er heel veel dingen tot in Groot-Brittanië geraakt zijn, ik vind dat eigenlijk wel ontzettend cool. Maar er was heel veel invloeden van andere streken, en animisme was dus heel wijdverspreid en heel oud. Dus dat heeft zich omgezet naar transformatie in de Keltische kunst, en je kon dat terugvinden eigenlijk op juwelen, botten en munten. We zitten nu ongeveer zo’n 1000 BCE wanneer dat eigenlijk in het Middellandse Zeegebied er de opkomst is van de Grieken en de Romeinen op vlak van kunst, en daar is eigenlijk een heel scherp contrast met de Keltische kunst.
En dat komt ook weer vanuit die spirituele link. In de Grieken en de Romeinen was alles heel hard gefocust op realistisch: het moest eigenlijk lijken op wat het in het echte leven was. En dat stond in schril contrast met die stroming van die Kelten die eigenlijk constant dieren met elkaar aan het combineren waren, daar ook af en toe wat mensen tussen staken. En eigenlijk was alles veel meer gelinkt met fantasie en verbeelding, terwijl dat die Romeinen eigenlijk ultrarealistisch waren. En da’s ook de manier waarop je moet gaan kijken naar die splitsing tussen wat de stromingen van de Romeinen en het Christendom heeft gebracht, en een beetje dat spanningsveld met wat er hier oorspronkelijk van spirituele beleving was. En eigenlijk is die spanningsveld, is dat er nog altijd.
Langs de ene kant de connectie en de verbondenheid met de natuur, met dieren, met dat geloof dat alles een spirit heeft, een bepaalde energie heeft. Versus dat linken aan dat realisme, aan die wetenschap. Dus die spanning in onze regio zit er nog altijd heel hard, en dat is eigenlijk een beetje gekomen uit die periode.
[00:55:52]
Dan heb je dat deeltje van transacties, zoals ik al zei, van offers. En daar moet ik efkes toch op terugkomen: de legende van King Arthur. Ik heb altijd al gezegd van: “Volgens mij is dat echt.” En ik weet het, het is een verhaal, het is technisch gezien niet aan te tonen of King Arthur echt geleefd heeft. Maar er zijn wel delen uit dat verhaal die archeologisch kunnen bewezen worden, niet specifiek dat, maar wel elementen. Bijvoorbeeld The Lady of the Lake en Excalibur. Lady of the Lake; in onze regio hadden ze een traditie van de wapens in het water te gooien. Eigenlijk als je een graf ging terugvinden, vond je nooit daarbij een wapen.
Maar in stromen, in rivieren, op bepaalde plekken waar dat er heel veel concentratie van wapens gevonden, maar ook van andere elementen. Mensen gooiden heel veel dingen in het water, en het was heel duidelijk dat ze dat niet gewoon in het water gooiden om weg te doen, maar dat daar een ritueel aan verbonden zat. Dat ze dat deden om een bepaald iets terug te krijgen. En ik sprak al over transactie, dat ze eigenlijk een offer deden aan the Lady of the Lake, om daarvoor iets in de plaats te krijgen. Iemand die daar onderzoek naar gedaan heeft in België en Nederland is David Fonteyn, die heeft daar opgravingen over gedaan. En daarnaast werden ook – zoals ik al zei daarnet van de huizen kregen een naam – maar kregen ook wapens en andere objecten een naam, en ik vond dat ook ontzettend fascinerend, omdat ik zoiets had van: “Oh, hoe leuk is dat niet! En waarom zijn we daar ooit mee gestopt om bepaalde dingen die belangrijk waren een naam te geven?”
De reden waarom ze een zwaard bijvoorbeeld een naam gaven, was omdat er eigenlijk een soort uitwisseling van energie was, een samenwerking tussen het object, het zwaard en de mens die het in zijn hand had. En misschien was dat ook een beetje om het makkelijker te maken, om dat zwaard zijn werk te laten doen. Omdat, het was niet – om het zo dan te zeggen – King Arthur die de doden veroorzaakte, maar het was Excalibur die verantwoordelijk was voor de doden. Dus het kan ook zijn dat dat een beetje diende als soort van manier om daar mee om te gaan. Langs de andere kant was ik ook aan het denken van ja, uiteindelijk als je denkt aan pianospelen, die piano op zich doet niks. Het is pas de moment dat de mens daarop begint te spelen dat je muziek krijgt.
Dus eigenlijk gaan we daar een soort van verbinding aan met een object, en gaan we iets gaan creëren door de samenwerking van dat object en uzelf. Dus heel fascinerende en heel mooie manier om terug te gaan kijken naar uw leefwereld, daarmee om te gaan en daar een diepere connectie mee te vinden, want da’s vooral hetgene wat ik eruit gehaald heb.
[00:59:05]
Ik wil heel kort ook nog eventjes duidelijk maken, de evolutie van spiritualiteit. We komen steeds met de Kelten steeds dichter bij dat jaar nul, en dat jaar nul is eigenlijk wanneer dat alles veranderd is in het spirituele landschap. ’t Is nog altijd een evolutie die tot op de dag van vandaag nog altijd bezig is, en ’t is niet duidelijk wat er plots gebeurd is, want we begonnen eigenlijk met een connectie met onze voorouders en dieren. In de eerste tempel die teruggevonden was, stonden dieren heel sterk centraal, in China stonden voorouders heel sterk centraal. En eigenlijk, die dieren zijn geleidelijk aan doorheen de tijd geëvolueerd naar goden.
Je moet u goed inbeelden dat eigenlijk de eerste goden waren gewoon alsof het mensen waren die hadden een huis, die aten, die hadden kleren aan. Dat was niet iets dat boven de mensheid stond. Die leefden op gelijke voet, er was geen hiërarchie daartussen, en die maakten onderdeel uit van het gewone leven. Geleidelijk aan door de opkomst van nood aan structuur in een samenleving, is er ook een soort van hiërarchie gekomen in de goden. Dan spreken we over de Egyptische goden. En dan, eigenlijk is het verder geëvolueerd naar een soort van Pantheon van Goden waar dat er dan uiteindelijk meerdere Goden, meerdere lagen en eigenlijk een soort maatschappelijke structuur gekomen is in de Goden.
Maar eigenlijk waren Goden op dat moment nog altijd heel passief, waren ze eigenlijk niet bezig met interactie met mensen. In China dan waar dat er geen Goden zijn, daar lag de focus vooral op voorouders en daar zijn dus geen godsdiensten uit ontstaan, maar kreeg je dan strekking zoals bijvoorbeeld Taoïsme, Vijf-elemententheorie, Yin Yang en boeddhisme. Dus er is eigenlijk een afsplitsing geweest tussen de culturen die meer focus legden op dieren, en de culturen die meer focus legden op voorouders en hoe dat die eigenlijk spiritueel geëvolueerd zijn, en hoe dat daar een verschil op zit.
[01:01:45]
Het ding is dat er dus op het jaar nul dus iets vreemd gebeurd is, want je had daar dus een hiërarchie aan Goden die heel passief waren, en dan in ene keer is er beslist geweest van: in de plaats van allemaal Goden, gaan we gewoon één God pakken. En dan komen we aan bij de cultuur van de Joden. Dat werkte niet zo goed, da’s ook heel raar, we kunnen dat nog altijd niet verklaren wat er daar precies gebeurd is dat dat plotseling is opgekomen. Maar dat werkte dus niet zo goed, dus dan hebben ze er maar wat engelen en demonen terug bijgepakt en zo zit je eigenlijk terug een beetje in die sfeer van… Maar dus, in ene keer heb je daar ene God, en daarvoor waren Goden altijd passief, was er eigenlijk weinig interactie met de mensen. Maar met de opkomst met die ene God, komt ook de introductie met het straffen van de mensen.
En dat was iets totaal nieuw voor de spirituele beleving. En zoals ik al zei, de opkomst van het christendom is er gekomen, is bij onze regio’s er gekomen doordat de Romeinen zich zijn gaan verspreiden en dus hebben we al 2000 jaar lang de spanning tussen die twee stromingen.
[01:03:10]
Ik denk dat (Lana lacht)… Ik zou echt nog heel veel dingen willen vertellen, maar ik denk dat we een beetje kunnen afsluiten met het idee van dat eigenlijk heel veel van wat we vandaag de dag weten, dat dat een basis heeft in magie en spiritualiteit. De wetenschappelijke evolutie is er gekomen door eigenlijk heel veel spirituele aspecten, bijvoorbeeld astronomie is voortgevloeid uit astrologie, geneeskunde heeft zijn basis in Egyptische rituelen waarbij de genezers al symptomen bestreden, maar dat de spirituele magiër ging kijken naar de onderliggende oorzaak van de ziekte of de aandoening. Want alles was verbonden.
Belangrijke wetenschappers en denkers waren met spiritualiteit bezig, bijvoorbeeld Newton, Einstein, maar er zijn nog heel veel meer voorbeelden. Allemaal bezig met wetenschap, maar langs de andere kant ook heel spiritueel. We hebben wetenschap sowieso nodig, maar evenzeer magie en spiritualiteit, in plaats van constant te pleiten van een scheiding van alles, moeten we misschien meer energie steken in verbinding. Verbinden tussen natuur, dieren, mensen, materialen, energieën, maar ook verbinding met plaatsen, verbinding misschien met politiek. En wie weet kunnen we op die manier een nieuwe richting gaan geven aan spiritualiteit waar dat dit alles mogelijk is.
Dit is zonder twijfel de langste aflevering (Lana lacht) tot nu toe, de nerd in me might have gone a little crazy. En dan nog heb ik eigenlijk niet eer kunnen aandoen aan alle prachtige archeologische vondsten, de ontzettend mooie rituelen en ook culturen. Ik heb voorbeeld niet kunnen praten over China en een link met voorouders en materialen. De rijke geschiedenis van de astrologie en voorspellingen heb ik ook niet kunnen uitbreiden, want je hebt onder meer The Kings Watch in Egypte die tussen 8000 BCE en 1000 BCE nauwgezet de planeten en de sterren heeft vastgelegd. Of in China waar dat de verschillende keizers dagelijks de sterren en de andere tekens raadpleegden om belangrijke beslissingen te nemen, en dat ook allemaal hebben opgetekend.
Of de 80.000 astrologische lezingen uit de zeventiende eeuw die gedigitaliseerd zijn door de universiteit van Cambridge. Er valt nog zoveel over te vertellen, om nog maar te zwijgen, over het gebrek aan kristallen zoals jade in China, Lapis Lazuli in Babylon en Egypte, en het belang van blauwsteen en hout in Stonehenge. Je hoort het, ik zou nog uren kunnen doorgaan. Maar wat kunnen we uit deze aflevering onthouden? Dat ik alvast plannen aan het tekenen ben voor een moderne versie van Stonehenge, dat King Arthur echt bestaan heeft, en dat ik voortaan mijn laptop Sensei noem en mijn microfoon Paul. Dat de Egyptenaren en die Kelten misschien veel slimmer waren dan ons, maar vooral dat magie en spiritualiteit de basis vormen voor onze samenleving en een noodzaak zijn. Maar dat het misschien hoog tijd is om er eens een nieuwe toets aan te geven.
[Afsluiting]
[1:06:47]
Voor wie de geschiedenismicrobe te pakken heeft, kan het boek The History of Magic vinden op onze website, en ook linken naar de voornaamste vondsten die ik in deze aflevering heb aangehaald. Je kan alles nalezen op www.heksendragensneakers.be.
(Outromuziek)
Dank jullie wel om te luisteren, ik hoop dat je het interessant vond. Als je er iets uit geleerd hebt, laat het zeker weten via sociale media. Share en tag ons in al jullie posts. Ik ben heel benieuwd om het allemaal te zien. And now go spread your magic for future generations.
[1:07:34]
About Post Author
