[Introductie]

[0:00:00]

(Intromuziek)

Lana Bauwens: Welkom terug bij Heksen Dragen Sneakers, de podcast over spiritueel leven in een moderne wereld. Mijn naam is Lana Bauwens en ik ben jullie host. 

Lana: Welkom terug lieve heksen. Niets is zo belangrijk als loslaten, dus gaan we deze aflevering duiken in alle aspecten van loslaten. Je kan ook een gratis ‘loslaten meditatie’ downloaden via onze website heksendragensneakers.be en dan klikken op deze aflevering. Heb je na de meditatie het gevoel dat je nog wat extra rust kan gebruiken om nog iets meer te gaan loslaten, dan is de yoga nidra cursus van Lyza Michiels misschien voor jou. In zeven sessies leert Lyza je om die diepe ontspanning te gaan opzoeken en zo je batterijen op te laden. Er zitten ook ademhalingsoefeningen bij en twee yin yoga sessies. Kortom, een volledig ontspanningspakket. Je kan de cursus aankopen voor maar € 69 op onze academie. heksendragensneakers.be/academie.

Wanneer ik bij House of Formlab, onze favoriete witchy winkel, ging aankloppen voor deze aflevering, hadden ze onmiddellijk de perfecte tool voor me. Een selenite blade. Selenite is een kristal die gelinkt is aan de maan. De naam Selenite komt van selene, Grieks voor maan. Het is een geleider van energie en ideaal om andere kristallen bijvoorbeeld mee te gaan zuiveren. Ik heb al meerdere malen een cord cutting meditatie gedaan, da’s de meditatie waar ik het vandaag over ga hebben. Maar die selenite blade zorgde voor een extra krachtig effect. Het bracht een fysiek element in mijn meditatie waardoor het echt een ritueel werd en het loslaten niet enkel in mijn hoofd gebeurde. Wanneer ik uiteindelijk het gevisualiseerde koord doorsnee met die selenite blade, dan kwamen ook de tranen en de ontlading. Kan je dus wat extra ondersteuning gebruiken bij je loslaten ritueel? Dan is zo’n blade zeker een aanrader. Ik weet dat ik die van mij nog veel ga kunnen gebruiken. 

[0:02:42]

In deze aflevering gaan we het hebben over loslaten en vergeven. Een bijzonder moeilijk onderwerp, waarmee we allemaal strugglen. Ik ga in deze aflevering veel vertellen over hoe je allemaal kan loslaten en hoe belangrijk dat het is om te vergeven. Maar dat wil niet zeggen dat het daarom voor mij per se ook gemakkelijk is. Je moet het eigenlijk zien als een proces zonder einde. We denken vaak van: loslaten, je doet dat één keer en daarmee is het klaar. Maar loslaten is een continu proces. Idem voor vergeven: je kan iemand één keer vergeven, of je kan uzelf vergeven, en dan een maand later toch het gevoel hebben van ‘hmmm, die emoties komen terug naar boven’, of ‘ik struggle daar nog altijd mee’. Dus ook vergeven kan iets zijn dat je meerdere malen moet gaan doen, en dat constant naar voor komt. Dus wees gewoon niet te hard voor jezelf en besef dat loslaten een aandachtspunt is voor iedereen en dat we het er allemaal wel een beetje moeilijk mee hebben. 

[0:03:59]

Laten we eerst beginnen met wat dieper te kijken naar loslaten. Er zijn eigenlijk twee aspecten aan loslaten: je hebt langs de ene kant het loslaten van het verleden en langs de andere kant het loslaten van de toekomst. Beiden zijn even belangrijk en vragen de nodige aandacht. Vooraleer we gaan kijken naar de verschillen tussen die twee, laten we eerst even bespreken waarom loslaten nu zo belangrijk is.

Op Instagram vliegen de quotes over loslaten en letting go of van allerlei toestanden je om de oren. Maar wat valt er precies te winnen als je dat doet? Willen we niet liever vasthouden aan dingen? Tenslotte geeft vasthouden ons een vorm van stabiliteit en zekerheid. Het probleem daarmee is dat het leven alleen maar draait rond loslaten. Je gaat je hele leven lang niets anders moeten doen dan loslaten, omdat we nu eenmaal niet kunnen vasthouden. Loslaten staat eigenlijk gelijk aan leven. En da’s een kijk die komt uit het boeddhisme. Het idee is dat niets permanent is, hoe hard dat we dat ook willen, hoe dat we ook ons best doen om vast te houden aan de dingen die we graag zien, de mensen die we graag zien, de ervaringen die we hebben, de plekken die we bezoeken, alles is vergankelijk en uiteindelijk moet je alles terug gaan loslaten.

Of dat je het nu wil of niet, dat is de realiteit van het leven. Het kan zijn dat je dat een donkere manier vindt om naar het leven te kijken, maar van zodra dat je gaat aanvaarden dat het leven een aaneenschakeling is van loslaten en dat jij eigenlijk profijt doet bij te weten hoe je goed kan loslaten en hoe je dat allemaal kan plaatsen, dat het leven eigenlijk een pak gemakkelijker gaat worden. Dus probeer niet te hard te focussen op het gevoel van verlies bij loslaten, maar eerder te focussen op wat je erbij gaat winnen als je gaat loslaten. Want dat is ook iets heel vreemd dat we doen: dat we altijd redeneren, van zodra we iets moeten loslaten of dat we iets niet kunnen vasthouden, dat we eigenlijk iets kwijtgeraken. Terwijl dat dat totaal niet het geval is. Loslaten staat niet gelijk aan verliezen.

Ik wil daarbij ook zeggen dat het oké is om te willen vasthouden aan situaties, mensen of dingen. Er is ook zoiets als hechting, en hechting is ook super belangrijk, want dat is een vorm van stabiliteit en dat is heel belangrijk in onze ontwikkeling. We kunnen niet leven zonder de veiligheid van te voelen van ons te hechten. Je kan je hechten aan anderen, je kan je ook hechten aan een plek, bijvoorbeeld een thuis. Of je hechten aan bepaalde dingen. En we hebben die zekerheid ook op een bepaalde manier nodig. Dus het is niet zo dat als ik zeg van dat je moet leren om los te laten en dat het leven alleen maar loslaten is, dat jij gewoon alles floep, moet loslaten en je nergens aan hechten, nee totaal niet. Hechting is zeer belangrijk. Dus het een sluit het andere niet uit.

Je kan je ontzettend hard hechten aan iets of iemand en tegelijk toch beseffen van dat je op elk moment klaar moet zijn om die persoon bijvoorbeeld los te laten. Voor mij leven die twee eigenlijk in harmonie. In mijn relatie ben ik enorm gehecht en met momenten soms heel aanhankelijk naar Ben toe. En toch besef ik dat onze tijd samen eigenlijk beperkt is en dat er een moment gaat komen waarop we elkaar gaan moeten loslaten. Maar net daarom geniet ik zo intens van onze tijd samen. Leven met het idee dat je altijd gaat moeten loslaten, kan ervoor zorgen dat je intenser gaat gaan genieten van de momenten dat je samen krijgt.

Wanneer ik bijvoorbeeld terugdenk aan onze reis in Schotland, een aantal weken geleden, dan wist ik op het moment zelf dat ik alles dat ik daar ervaarde onmiddellijk ging moeten terug loslaten. Ik kon helaas niet in Schotland blijven, hoe hard ik ook wou. Elk moment was beseffen van dat ik er misschien nooit meer ging terugkomen. Maar dat maakte die reis nog iets magischer, en heb ik nog net iets dieper genoten van alle plekken die ik heb bezocht. Ik mis het nog altijd ontzettend hard en zou nog elke dag terug willen naar Schotland, maar geleidelijk aan ben ik dat beetje bij beetje aan het loslaten.  

Dat loslaten geeft mij ook de mogelijkheid om op een goede manier te gaan terugkijken naar die reis. Loslaten wil dus absoluut niet zeggen dat je geen connecties maakt, of  dat je niet intens geniet, of dat dingen geen betekenis hebben. Wanneer het aankomt op mensen loslaten, denken we heel vaak van: dat wil zeggen dat die persoon niets betekent. Als je efkes stilstaat bij het idee van ‘ik ga die persoon loslaten, die heeft geen plek meer in mijn leven’, dan kan die nog altijd een heel diepe betekenis hebben gehad voor jou, en heel waardevol zijn geweest. Dus het is niet omdat je iemand loslaat, dat die persoon niet meer waardevol voor jou is, of dat die persoon geen betekenis heeft voor jou.

Vaak denken we van: want hoe kan je nu zomaar iemand gaan loslaten, allez, dat gaat toch niet? Je kan dat toch niet zomaar doen? Maar loslaten maakt deel uit van die complexiteit van het leven. Het is niet zo simpel als ‘ik laat iemand los en daarmee basta, het is gedaan’. Het is niet zwart wit en ik kom straks nog terug op hoe je een persoon kan gaan loslaten. Maar je kan dingen die heel waardevol voor jou zijn, heel betekenisvol voor je zijn, kan je ook gewoon gaan loslaten. Het ene sluit het andere niet uit. Maar dus: twee aspecten van loslaten.

[0:11:28]

Laten we beginnen met het loslaten van de toekomst. Ons brein is eigenlijk continu bezig met de toekomst. We maken ons zorgen over wat er gaat komen, wat we allemaal moeten doen. We plannen, we maken to-dolijsten, we zijn cracks in het uitdenken van alle mogelijke scenario’s. En toch gaat het nooit gebeuren zoals we het hadden voorzien. Loslaten van de toekomst is aanvaarden dat je nooit kan voorspellen hoe iets gaat lopen. Zelfs niet met de hulp van tarotkaarten. We proberen heel hard om vat te krijgen op de toekomst, maar eigenlijk heeft dat totaal geen nut. We mogen nog zo’n strategische denkers zijn, nog zo goed zijn in plannen… Altijd gaan er dingen anders lopen, anders voelen, en gaan er dingen op je pad komen. En da’s ook oké. Dus, aanvaard gewoon dat dat loslaten een deel is van hoe je die toekomst gaat ervaren.

Betekent dat nu dat je totaal geen plan moet hebben en alles maar moet laten begaan? Neen, tuurlijk niet. Loslaten betekent dat je een plan maakt en de moment dat het af is, dat je het loslaat en dat je openstaat voor wat er gaat komen. Een belangrijk onderdeel hiervan is ook vertrouwen hebben in jezelf en in het universum dat er niets op je pad gaat komen dat je niet aankan. Vertrouw erop dat je in het moment zelf weet wat je gaat zeggen of weet wat je gaat doen of genoeg geoefend hebt om terug te vallen op je parate kennis of je muscle memory of om het even wat. Loslaten is eigenlijk gewoon vertrouwen. Durven springen en niet vasthouden aan wat je kent. Een deel van vasthouden heeft te maken met angst. En loslaten is eigenlijk onszelf graag zien. Loslaten is onszelf alles gunnen dat het leven te bieden heeft. 

Ik las ergens iets van iemand die vroeg: “Hoe kan je loslaten als je niet weet wat er komt? Dat voelt een beetje als bungeespringen zonder te weten dat je aan een touw vasthangt.” Ja, ik zou gelijk ook niet springen moest ik niet weten dat ik vasthang aan een touw, (Lana lacht) dat lijkt mij geen goed plan. Maar dat is niet wat loslaten is. Loslaten betekent niet dat je springt zonder dat je vasthangt aan een bungeetouw. Loslaten wil zeggen dat je vertrouwt op uzelf en op het universum, dat wanneer er geen touw is, dat jij de kracht hebt om te vliegen. Dat jij weet, wat er ook gebeurt, dat je een antwoord gaat hebben. Dat je gaat weten wat je moet doen. Dat, ook al heb je een plan uitgedacht, ook al lopen er allerlei dingen fout, of loopt het leven niet zoals je wilt, dat jij de kracht hebt en dat jij het aankan, wat er ook op je pad komt. En een keer dat je dat vertrouwen met jezelf hebt, en dat jij kan leunen op jezelf en weet dat je jezelf gaat vangen, ongeacht je situatie, dan kan je gaan loslaten.

Als je moeite hebt met situaties los te laten en angst hebt voor de toekomst, kijk of je kan gaan werken naar dat vertrouwen op jezelf, en eventueel ook op het universum. Op dat vertrouwen dat dingen op jouw pad komen voor een reden, en dat het universum jou niet meer gaat geven dan dat jij aankan. En dat er leerscholen zijn. Dus vertrouw van dat het universum altijd bezig is met de juiste dingen voor jou, dat het jou alles toewenst en jouw pad makkelijker wil gaan maken. Maar eigenlijk moet je een klein beetje loslaten, zodat het universum zijn werk kan gaan doen. Maar dat vraagt vertrouwen.

[0:16:11]

Maar hoe leer je nu om te gaan loslaten? ‘t Is een heel klein beetje raar, maar net door een toekomstvisie te hebben. Ik weet het, klinkt super contradictorisch, je hebt misschien zoiets van: “Lana, je hebt daarnet gezegd dat we de toekomst moeten loslaten, en nu zeg je net dat je moet gaan focussen op de toekomst.” (Lana lacht) Hear me out. Je gaat pas kunnen loslaten als je een soort van visie hebt van wat jij wilt, en waar je naartoe wilt in de toekomst. Het probleem is met vasthouden, te hard plannen, te veel willen controleren, is dat we eigenlijk te kort bij zitten op de dingen die we willen doen. Tijd is super raar, ik heb daar al een podcastaflevering over gemaakt. Tijd zorgt ervoor dat we onszelf enorm vele druk opleggen: we moeten zwanger zijn binnen het jaar, ik moet een succesvolle zaak hebben nu, ik moet nu een partner vinden. We zetten op heel veel dingen een tijdsdruk, en dat zorgt ervoor dat we net niet kunnen loslaten, omdat die tijdsdruk die daarop zit zorgt ervoor dat we een plan moeten hebben, dat we moeten weten waar we naartoe moeten.

Laat dat los. Probeer om zo weinig mogelijk in uw leven ergens een tijdlimiet op te zetten. Want, door daar zo kort naar te gaan kijken van ‘binnen een jaar, binnen twee jaar…’, zorg je eigenlijk dat je een soort valse controle creëert. Je denkt dat je vat hebt op de dingen die er gaan gebeuren, want jij hebt een plan en je weet wat je gaat doen en ‘dat gaat gebeuren’. It ain’t gonna happen. Je oefent druk uit op jezelf en op het universum, waardoor de natuurlijke energie eigenlijk niet meer kan gaan stromen. De beste manier om dit tegen te gaan is door een toekomstvisie uit te werken. Hoe wil je graag dat jouw leven eruit ziet binnen vijf of misschien zelfs tien jaar? Hoe zie jij eruit? Wat ben je aan het doen? Waar ben je? Stel jezelf dat levendig voor. Ben je in huis? Ben je ergens aan het strand? In de bergen? Hier in Gent? Ergens anders? Wie is er bij jou? Door wie ben je omringt? Door een partner? Kinderen? Misschien heb je een business? Misschien ga je werken voor je favoriete bedrijf? Wat zou je allemaal willen in het leven?

Maar vooral: hoe zou jij je dan voelen als je dat leven hebt? Welke emoties komen er naar boven als je daaraan denkt, aan die plek waar jij binnen vijf of tien jaar heel graag wil zijn. Telkens wanneer je niet durft te springen of te veel vasthoudt, denk dan gewoon aan die toekomstvisie. Zie dat voor ogen, en weet gewoon dat je daar naartoe aan het werken bent, en dat dat ooit werkelijkheid gaat worden. En laat het dan los. Laat het universum zijn werk doen. Laat dingen op je pad komen. Geef jezelf tijd. 

[0:20:14]

En dan misschien nog net iets moeilijker is loslaten van het verleden. Je weet wel, die momenten die je 500 keer in je hoofd herhaalt en je afvraagt van: “Wat is er nu precies gebeurd? Waar is het misgegaan? Hoe ben ik in die ruzie of discussie terechtgekomen, wat is er hier precies gebeurd?” En uw hoofd blijft maar herhalen op zoek naar inzichten of clues, ik denk dat we dat allemaal wel kennen: vasthouden aan momenten of personen uit angst dat je misschien nooit meer op diezelfde plek komt. Of vasthouden aan kwaadheid, omdat iemand jou iets misdaan heeft. Of een mening die je niet kan of wil loslaten, want je bent overtuigd dat je gelijk hebt. In een andere aflevering zal ik het misschien nog eens hebben over hoe gelijk hebben louter een perspectief is en eigenlijk niet echt bestaat. Maar laten we hier enkel focussen op de impact dat zoiets op jou heeft. De impact van jij die vasthoudt aan het feit dat je overtuigd bent dat je gelijk hebt.

Vasthouden aan het verleden, of het nu een positieve gebeurtenis is of niet, maakt niet uit. Vasthouden is altijd problematisch. En ja, je kan fijne herinneringen ophalen, daar is uiteraard niets mis mee. Maar als je vasthoudt aan een positieve ervaring uit het verleden, dan ga je daar enkel nieuwe ervaringen aan toetsen. Als je krampachtig blijft terugkijken naar iets dat super fijn was, ja dan wordt elke nieuwe ervaring eigenlijk een beetje vertroebeld, dan kan je niet in het moment leven.

Een mooi voorbeeld daarvan is mijn reis naar Costa Rica, een van de mooiste reizen die ik ooit heb gemaakt. Ik zou kunnen denken van: “Niets gaat ooit nog zo magisch zijn als die reis, da’s enigste plek is waar ik ooit naar terug wil…” Moest ik echt op die manier die reis ervaren hebben en aan die reis vastgehouden hebben, dan zou ik nooit de schoonheid van Schotland kunnen ervaren. Dan zou ik alles daar tegen afgetoetst hebben. Dus besef dat ook positieve ervaringen vasthouden op een krampachtige manier, dat dat niet positief is. Dat vasthouden, meer dan positieve herinneringen ophalen of eens zeggen van ‘oh die reis, dat was wel wijs, ik heb daar echt van genoten’, da’s iets anders.

En ja, een deel van mij wil graag vasthouden aan de ervaringen die ik bijvoorbeeld in Schotland heb gehad. Een deel van mij wil terug. Hell, ik zou daar gerust kunnen gaan wonen (Lana lacht). Maar het is belangrijk dat ik loslaat en met een positieve blik terugkijk naar mijn reis, maar dat ik er niet aan ga vasthouden, dat is niet elke dag denk van: “Moest ik nu maar terug zijn in Schotland.” Als ik elke dag op die manier in het leven ga gaan staan, dan is dat eigenlijk geen mooie herinnering meer. Dan gaat dat er eigenlijk voor zorgen dat ik niet gelukkig in dit moment kan leven. En ja ‘t is waar, ik ga waarschijnlijk nog een paar maand zeggen van: “Aaa, ik wil terug!” Maar langs de andere kant aanvaard ik ook dat daar een proces is van loslaten, en dat ik wel op een plek ga komen waar ik met een vorm van geluk terugkijk naar die reis, zonder dat ik echt dat diep verlangen heb van: “Ik wil terugkeren.”

Nu, vooraleer ik verder ga wil ik eerst benadrukken dat loslaten niet hetzelfde is als rouwen. Wanneer je iemand verloren bent, dan is er eerst een rouwproces vooraleer je kan gaan loslaten. Rouwen is in essentie verdriet, boosheid, frustratie, gekwetst zijn, al die emoties kunnen toelaten, die emoties kunnen ervaren en beleven. Bij rouwen horen ook rituelen en afscheid nemen. Ook die rituelen horen bij rouwen en niet bij loslaten. Dat klinkt misschien raar, maar loslaten is de volgende stap wanneer dat jij beslist om een blad om te draaien. Je kan niet loslaten als je nog geen afscheid hebt genomen. Het is belangrijk dat je het verschil tussen die twee inziet. Het kan ook zijn dat je beslist om te rouwen om iemand die je verloren bent, maar beslist om die nooit los te laten. En ook dat is helemaal oké, zolang dat de verbinding die je met die persoon had, een positieve verbinding is. 

Want loslaten heeft eigenlijk te maken met de energetische verbindingen die we maken. Telkens wanneer we in contact komen met een ander wezen of zelfs een locatie of situatie, vormt er zich een energetische verbinding. Je kan dit zien als een klein, fijn draadje die gesponnen wordt tussen jou en de persoon. Zelfs bij superkorte connecties of misschien zelfs enkel digitale connecties worden die energetische touwtjes gesponnen. Van zodra die verbinding niet meer goed voelt of problematisch voelt, is het tijd om te gaan loslaten. Terug naar het voorbeeld van Schotland: ik heb mijn draadje met Schotland, maar moest dat nu te stroef voelen of ik heb constant het gevoel dat dat draadje mij naar daar sleurt met heimwee en een diep verlangen om daar te zijn, dan zou die verbinding die ik daar heb gemaakt mij eigenlijk geen deugd meer doen. Hetzelfde met mensen. Als die verbinding stroef voelt, zwaar voelt, te veel trekt, misschien zelfs pijn begint te doen, dan is het misschien beter om die verbinding los te laten. ‘t Is belangrijk dat we daarom intunen bij onszelf naar hoe we ons veilig en comfortabel voelen met de verbindingen die we maken. 

We moeten in de eerste plaats vooral kunnen beseffen van ‘dit is een verbinding die niet meer fijn voelt, dit is een verbinding die mij geen deugd doet’. Dus je moet in de eerste plaats dat gaan checken, daar gaan invoelen. 

[0:28:46]

De beste manier, naar mijn mening, om iemand te gaan loslaten, iemand of iets te gaan loslaten, is door een loslaten of cord cutting meditation te doen. Voor deze aflevering heb ik een loslaten meditatie opgenomen voor jullie en die kan je gratis gaan downloaden via de shownotes op heksendragensneakers.be. Dan kan je eigenlijk direct aan de slag gaan met wat ik nu ga uitleggen, om dan zelf te gaan uitproberen aan de hand van een begeleide meditatie. Cord cutting, of een loslaten meditatie, is eigenlijk een visualisatie van die energetische verbindingen. Dus je gaat je gaan voorstellen dat die touwen daar effectief zijn, en je gaat die gaan doorsnijden.

Dat lijkt misschien drastisch, maar als de verbinding niet positief is, is dit net een super bevrijdend gevoel om u te gaan visualiseren dat je dat touw doorknipt. Zoals ik al zei is loslaten niet zwart-wit. Het wil niet zeggen dat omdat je beslist hebt om iemand los te laten, dat alle verbindingen met die persoon weg zijn. Je kan bepaalde verbindingen blijven behouden. Bijvoorbeeld als je een discussie hebt gehad met een familielid, kan je een loslaten meditatie gaan doen enkel en alleen in verband met dit. De energetische verbinding van die specifieke situatie, het wil niet zeggen omdat je die meditatie doet, dat je daardoor die persoon volledig uit je leven wegsnijdt.

Wanneer een relatie niet meer goed voelt, kan het net helpen om die specifieke situatie daar dat ritueel mee te gaan doen, en die negatieve energie uit die relatie te gaan weghalen. Dus zie het niet zoals ‘ik ga die persoon uit mijn leven snijden, en daarmee is het allemaal weg en allemaal klaar’. Nee nee, je kan daar echt wel wat nuance inbrengen. Eenmaal de verbindingen weg zijn, wil dat ook niet zeggen dat je daarom geen nieuwe verbindingen kan maken. Da’s ook iets waar je kan bij stilstaan van: “Misschien wil ik gewoon eens opnieuw beginnen.” Misschien kan je daar wat tijd tussenlaten of net niet, maar het kan helpen om eens alle verbindingen door te snijden, die energie eens volledig te zuiveren en op een nieuwe manier verbinding te proberen maken met die persoon of met die situatie. De manier waarop je dat ook kan versterken, is door bepaalde tools te gaan gebruiken tijdens je meditatie, door effectief een mes of een schaar vast te houden – dit klinkt misschien super stom, maar dat helpt om dat gevoel te versterken.

Ik heb tijdens mijn meditatie een selenite blade gebruikt, en dat geeft nog iets extra. Dat zorgt ervoor dat je nog iets meer in the moment zit, en dat je die energie nog iets meer kan gaan zuiveren. ‘t Is gelijk of je een soort van vergroting hebt van wat je aan het doen bent, dat het allemaal nog wat versterkt wordt, en dat het net iets dieper gaat op dat moment. Dus kijk wat goed voelt voor jou als je zo een meditatie doet, kijk wat je kan gebruiken, waarmee dat je die energetische verbinding kan gaan doorsnijden. Zorg wel dat het een positief iets is, je kan bijvoorbeeld ook gewoon een stokje die je gevonden hebt in de natuur gebruiken. Maar zie wat er naar boven komt.

Nu, de eerste stap is uiteraard om die verbinding te gaan doorsnijden. Maar dan is het eigenlijk ook heel belangrijk dat je je energie gaat gaan herstellen, dat je eigenlijk tijd neemt om de energie, die misschien negatieve zware energie die je hebt opgenomen van die verbinding, dat je efkes zegt van: “Weg. Ik laat die energie los, en ik roep alle energie die ik verloren heb terug bij mij.” Dat lijkt misschien super simpel, maar ook dat element zorgt ervoor dat je een deel van het helingsproces hebt waarbij dat je erkent van: “Ik heb misschien wel wat dingen verloren in deze situatie, door deze persoon, maar ik heb nog altijd de kracht om hetgene wat ik verloren heb, terug aan te vullen met positieve energie, en dichtbij mezelf te blijven op dat moment. Dus energie herstellen nadat je de verbinding hebt doorgesneden is ook heel belangrijk.

En dan is het vooral herhalen. Ik heb ook al mensen losgelaten in mijn leven, en dat is niet op 1, 2, 3. Als dat moeilijke situaties zijn of zware dingen die je hebt meegemaakt, dan kan het zijn dat je dat ritueel of die meditatie dat je één keer doet, dat ze heel krachtig was. Maar zoals ik al zei, na een paar maand kruipt het weer langs uw rug naar boven, en voel je weer ‘hmmm, het zit daar weer’. En dan doe je het gewoon terug opnieuw. Loslaten is een continu proces, dus herhaal die meditatie, herhaal dat ritueel zoveel keer als je het zelf nodig acht om die persoon volledig los te laten.

Zeker bijvoorbeeld in het geval van relaties, relaties die voorbij zijn, relaties die je wil gaan loslaten. Een gebroken hart is iets dat heel moeilijk is, iets dat heel zwaar is. En je hebt daar ook echt wel een innige diepe relatie gehad met iemand, dus het is niet zo… Het kan hé, het kan altijd dat je met een keer een meditatie en ritueel te doen, dat daarmee die verbinding losgekoppeld is, dat je alle twee gelukkig uit elkaar kan, dat kan perfect. Maar vaak vraagt het meerdere keren, vraagt het herhaling, ook omdat er af en toe dingen naar boven komen.

[0:36:36]

En het allerlaatste stukje van dat ritueel, of van die meditatie, dat gaat over vergeven. Wat loslaten volledig maakt, is het aspect van vergeving. We hebben ook heel veel misvattingen als het over vergeving gaat. We denken heel vaak dat vergeving te maken heeft met de andere persoon. Maar heb jij al ooit fysiek gevoeld wanneer iemand jou vergeven heeft zonder dat je het wist? Vergeving heeft niks te maken met de andere persoon. En het kan zijn dat vergeving van iemand anders, horen dat jou dat rust geeft en de relatie daardoor beter is, als er iemand tegen jou zegt: “Ik vergeef het jou.” Dat kan. Maar het heeft veel meer te maken met onszelf. Wanneer we iemand anders gaan vergeven, doen we onszelf eigenlijk een plezier. Dan beslissen we dat we de negatieve energie van die situatie niet langer meedragen. Je beslist eigenlijk op dat moment dat jouw geluk belangrijker is dan vast te houden aan die negatieve energie.

Vergeving heeft ook niets te maken met goedkeuring. We denken soms dat door iemand te vergeven, dat we daarmee de situatie, of wat er ook gebeurd is, dat we dat daarmee goedkeuren of dat we daarmee aanvaarden wat die persoon heeft gedaan. Ook daar: heeft er niets mee te maken. Het kan nog steeds fout zijn wat die persoon gedaan heeft. Vergeving staat niet gelijk aan het goed te keuren. Vergeving is beseffen dat jouw geluk belangrijker is dan vast te houden aan iets dat je onmogelijk kan veranderen. Je kan iemand vergeven zonder akkoord te zijn met wat ze hebben gedaan.

[0:38:52] 

En dan wil ik deze aflevering graag eindigen met het aller, aller, allerbelangrijkste. Ongeacht de situatie, ongeacht wat er gebeurd is, ongeacht de relatie: je moet jezelf vergeven. Ja, je hoort het goed, vergeef jezelf. Voor de fouten die je gemaakt hebt, maar ook voor de dingen waar je niets aan kan doen. Het mooiste voorbeeld dat ik kan geven, is wanneer dat wij het nieuws kregen dat we onze kindjes niet konden gaan ophalen door corona, heb ik maandenlang mezelf de schuld gegeven.

Gedachten van dat ik verantwoordelijk was, omdat ik er veel te veel mee bezig was, omdat het niet vlot liep, omdat ik dit en dat niet aan het doen was, door al voor te bereiden terwijl we nog geen afreisdatum hadden. Maandenlang heb ik mezelf schuldig gevoeld, terwijl ik heel goed wist dat corona niet iets is dat ik kon voorkomen, en dat er niets was dat ik kon gedaan hebben. En rationeel wist ik dat allemaal, maar emotioneel hing daar zoveel aan die situatie van negatieve energie. En de verlossing is eigenlijk gekomen, ik had het al deels kunnen loslaten, maar er ontbrak daar nog een element. En dat element was het moment dat ik mezelf ben beginnen vergeven, dan viel er zo’n last van mijn schouders.

Hetzelfde voor de Reset Studio dat ik geopend had. Ik had die derde golf niet zien aankomen, achteraf kan je misschien denken: “Allez Lana, dat had je nu toch moeten zien aankomen?” (Lana lacht) Maar ik had daar echt niet, ik dacht van: ” ‘t Is gepasseerd, die vaccins komen eraan, het komt allemaal goed.” En ik had gewoon niet genoeg middelen om de studio open te houden. Ik heb mezelf moeten vergeven van dat ik het niet had zien aankomen. Kon ik daar iets aan veranderen? Neen. Maar het helpt wel om tegen uzelf te zeggen: “Ik vergeef het je.” 

Vergeef jezelf voor de vriendin die je niet meer hebt opgebeld. Voor de fout die je hebt gemaakt op het werk. Voor de persoon die je afsnauwde. Voor de miskraam. Voor iets wat jij onmogelijk iets kon aan doen, voor iets wat je onmogelijk kon weten. Voor alles. Vergeef jezelf voor alles.

[0:42:18]                                                                                                                                                      

About Post Author