[Introductie]

[0:00:00]

(Intromuziek)

Lana Bauwens: Welkom terug bij Heksen Dragen Sneakers, de podcast over spiritueel leven in een moderne wereld. Mijn naam is Lana Bauwens en ik ben jullie host.

Lana: Welkom terug lieve luisteraar. Vooraleer ik de gast van vandaag voorstel, wil ik je eerst nog graag warm maken voor ons membership. Daarin krijg je maandelijks een begeleide meditatie, een astrologisch vooruitzicht van Nina, een video over de kristal van de maand met Tessa. Annelies geeft je meer uitleg over een specifiek kruid en zijn werking, en ik vertel je aan de hand van de runenstenen welke energie je de komende maand mag verwachten. Daarnaast heb je ook toegang tot onze exclusieve community waar er ondertussen al plannen worden gesmeed voor cirkels en boekenclubjes. Kortom, de ideale plek om in contact te komen met gelijkgezinden. Daarnaast mag je in ons membership ook elke maand deelnemen aan de webinar, en deze maand is dat die van Isabelle waarin ze het heeft over zelfhypnose en reiki als manier om jezelf te healen. Super interessant allemaal, en je kan je inschrijven voor maar liefst € 8,03 per maand (Lana lacht) en dat via onze website heksendragensneakers.be/memberschip.

Lana: Voilà, dat was mijn (Lana lacht) mijn intro. Maar vandaag is het vooral te doen rond onze gast, namelijk Tina Vervaeke. Tina heeft een heel belangrijke rol gespeeld in mijn herstelperiode na kanker, zij was namelijk mijn persoonlijke therapeut en ‘t is wel best spannend om haar vandaag hier te verwelkomen. Maar ik ben haar dus ontzettend dankbaar en zo blij dat zij in mijn leven gekomen is op dat moment. En zo excited dat ik haar met jullie mag delen vandaag. Ze komt vertellen over familieopstellingen en craniosacraaltherapie. Tina gaf lange tijd les in België en Nederland over familieopstellingen, maar geeft nu enkel nog les in de VS waar ze craniosacraaltherapie combineert met systemisch werk. We gaan het vooral hebben over healing doorheen generaties, over vibrerende cellen en over alles wat ons verbindt.

[0:02:53]

Lana: Welkom Tina.

Tina Vervaeke: Ja dank je Lana.

Lana: Fijn dat je hier erbij bent vandaag. Ik ken jou natuurlijk al heel goed, jij mij waarschijnlijk nog net iets beter (Tina lacht). Maar voor de mensen die jou niet kennen, stel jezelf misschien eventjes voor in drie woorden.

Tina: In drie woorden…

Lana: Ja… (Tina en Lana lachen)

Tina: Dat is echt niet gemakkelijk. Oe, drie woorden. Wel, meteen denk ik al zo van: “Ja, maar het zijn er wel heel veel meer.”

Lana: Uiteraard.

Tina: (Tina zucht) Dus ik ben Tina Vervaeke. Als ik mezelf zou omschrijven in drie woorden, dat is de bedoeling vermoed ik, dan is’t eerste wat bij mij binnenkomt ‘gevoelig’. Ik ben een gevoelig iemand, ik ben zeer passioneel ook, oei dat zijn er al twee (Tina en Lana lachen). En bewust.

Lana: Ja, ik vind dat een perfecte omschrijving van jezelf.

Tina: Oh dank je (Tina en Lana lachen).

Lana: Dit is een podcast over spiritualiteit. Wat betekent spiritualiteit precies voor jou?

Tina: Hmmm… Spiritualiteit betekent voor mij het bewustzijn waar ik daarnet mezelf, allez, een van de dingen waar ik mezelf mee omschreef. Spiritualiteit is voor mij bewust in het leven staan, wetende dat wij eigenlijk allemaal verbonden zijn hier op deze aardbol, op deze planeet en dat er daarnaast veel meer aanwezig is dan het driedimensionele.

Lana: Oké, leg dat eens efkes uit (Lana lacht).

Tina: Ja. Voor mij als ik spreek over het driedimensionele, dan is dat eerder, vertel ik dat eerder alles wat rationeel is. Dat is voor mij het driedimensionele. Heel vaak hoor je mensen zeggen: “Wat ik niet kan bewijzen, niet met mijn ogen kan zien, dat kan niet bestaan.” Dus spiritualiteit voor mij is eigenlijk multidimensionaliteit, in de zin dat er veel meer aanwezig is dan wat wij eigenlijk rationeel kunnen zien, behappen, denken dat we het weten. Alles wat op die manier vertaald wordt, wat er zich eigenlijk in het leven afspeelt, bestaat er gewoon veel veel meer. En dat sluit aan eigenlijk bij dat aspect dat ik zei van dat ik een gevoelig iemand ben. Dat is ook die spiritualiteit voor mij, dat is voelen, ervaren, alles wat niet direct zou kunnen bewezen worden zeg maar. 

Tina: En dat dus het veel grotere aspect dan het driedimensionele is onder andere ook dat stuk waar ik dan eerder over sprak van dat wij verbonden zijn, dat wij hier allemaal samen op deze planeet aanwezig zijn: dieren, planten, mens. En dat wij hier eigenlijk ons pad kunnen afleggen. Hier het leven beleven in bewustzijn met respect voor alles wat er is. Dus spiritualiteit, als ik dan kort door de bocht zou gaan, is voor mij liefde. Summum van liefde. Dus niet het, enfin, nu spreek ik enkel voor mezelf natuurlijk, want er zijn heel veel mensen die spiritualiteit op andere manieren ervaren door de eeuwen heen en dat zijn andere manieren. Er is gewoon zo veel eigenlijk. 

Tina: Maar voor mij is spiritueel niet ‘alleen op een berg gaan zitten en dan ganse dagen mediteren’, dat is spiritualiteit niet voor mij. Spiritualiteit voor mij is echt hier ook in het dagdagelijkse de dingen doen. En een van de dingen dan bijvoorbeeld waar we waarschijnlijk dan later op zullen terugkomen, is mijn werk dat eigenlijk ook mijn missie is, zo voelt dat, dus dat is ook spiritueel voor mij. Maar evengoed, ik heb nu wel grote zonen, maar ook het grootbrengen van mijn zonen en daarmee bezig zijn en alles wat ik daarbij geleerd heb, het groeien in bewustzijn daarrond. Dus dat is voor mij eigenlijk allemaal spiritualiteit.

Lana: Heel breed.

[0:08:18]

Tina: Voeten op de aarde.

Lana: Ook, ook. Heel breed, en ik denk ook voor veel van de luisteraars heel herkenbaar in het opzicht van wat we hier bij Heksen Dragen Sneakers doen, is inderdaad ook het leefbaar houden, en spiritualiteit laten doordringen in het dagdagelijkse leven. Heel mooi gezegd. We gaan het vandaag hebben over twee dingen: enerzijds familieopstellingen, en anderzijds ook over cranio. Misschien moeten we beginnen met de familieopstellingen. Wat is dat precies (Lana lacht) en hoe gaat dat in zijn werk?

Tina: Familieopstellingen is een vorm van therapie die ontwikkeld is geworden door Bert Hellinger. Die persoon is ondertussen, ja die is 97 geworden, die is twee jaar geleden overgegaan. De visie van Hellinger was dat wij in een familiesysteem, nu ga ik wel een beetje jargon beginnen gebruiken vanuit familieopstellingswerk. Dus we spreken over familiesystemen. En hij kwam erachter dat een familiesysteem eigenlijk altijd op zoek zijn naar balans. Dus balans in het familiesysteem. Daarmee wordt ook bedoeld dat iedereen zijn juiste plek inneemt. Dus ieder lid van de familie heeft zijn plek. 

Tina: Ik ben nogal visueel ingesteld, en ik zie dat gelijk altijd als een soort van bijna geometrisch patroon, een soort van netwerk waar allemaal punten zijn, en die punten zijn eigenlijk alle familieleden, maar transgenerationeel. En al die punten zijn verbonden met elkaar, waardoor dat je eigenlijk in een fantastisch mooi geometrisch patroon komt. Allez, een multidimensioneel netwerk zeg maar dat niet tweedimensionaal is maar echt verder gaat, en die je van alle kanten kunt bekijken.

[0:10:46]

Tina: Wat is er eigenlijk door de geschiedenis heen gebeurd met de mensheid? En nu ga ik eigenlijk wel heel globaal gaan kijken. Dat is dat er heel veel disbalans geweest is in die harmonie die er zou moeten zijn van familiesystemen. Hoe is dat gekomen? Wel gewoon door heel veel trauma’s bijvoorbeeld: traumatische gebeurtenissen, oorlogen en noem maar op, waardoor dat er bepaalde patronen gaan ontstaan in familiesystemen en eigenlijk traumatische gebeurtenissen die zo heftig zijn geweest, zodanig dat die niet zijn kunnen opgelost worden net na het moment dat het gebeurd is. Neem nu bijvoorbeeld een oorlogstrauma. Dus wat gebeurt er dan? Er komt eigenlijk een disbalans in dat systeem, omdat de traumatische gebeurtenis niet geheeld is geworden direct na de gebeurtenis. 

Tina: En ik zie dat zo, als we dan kijken naar dat netwerk, naar dat geometrisch patroon, dan zou ik dat zo zien als een soort van gat die daarin geslagen is, of die draden allemaal die dat verbinden, naar één kant gerukt zijn geworden. Dus gans dat systeem geraakt eigenlijk uit balans. Nu, het werk van familieopstellingen zorgt ervoor dat eigenlijk daar waar – ik spreek gemakshalve over trauma hé – maar laten we nu zeggen alle situaties zeg maar die niet vast zijn geweest voor de balans in een familiesysteem. Het familieopstellingswerk gaat er eigenlijk voor zorgen dat alsnog daar licht op kan geworpen worden en dat er alsnog heling kan ontstaan in het volledige familiesysteem.

Lana: Oké. Ja. 

[0:13:03]

Tina: Maar eigenlijk, ik refereer altijd aan mijn eigen voorbeeld, want dat is het gemakkelijkste. Mijn moeder die was naar België gekomen tijdens de Spaanse burgeroorlog als ze zeven jaar was in 1937. Ik ben vanaf mijn elfde naar Spanje beginnen gaan, en iedere zomer waren we daar. En toen ik terug naar huis kwam, moest ik altijd heel hard huilen als kind, en als puber. Allez, al die jaren die daarop volgden… Ik was altijd heel verdrietig, heel ongelukkig en ik wou niet anders dan alleen maar daar zijn. Terwijl, mijn moeder die in België was gebleven, nooit was teruggekeerd om daar te gaan wonen, die kon gewoon afscheid nemen van haar zussen en die had zoiets: “Oké, tot volgend jaar.” 

Tina: Dus toen familieopstellingen op mijn pad is gekomen en ik de opleiding beginnen volgen, heb ik ingezien dat ik eigenlijk zeg maar het verdriet droeg in de plaats van mijn moeder. Dus dat is een concreet voorbeeld. Dus mensen zullen wel begrijpen, iedereen zal daar wel mee kunnen resoneren, dat we soms kunnen we gevoelens hebben in het leven als van maar: “Allez, waarom voel ik mij zo? Waarom lukt dit mij niet? Waarom is dit of dat?” En het voelt als niet eigen. En dat heeft dan heel vaak te maken met concrete situaties van in het familiesysteem die dan een volgende generatie kan, zeg maar, de systeemdruk ervaart – zo noemen we dat – en daardoor eigenlijk, zoals ik dat altijd zeg, niet vol in het leven kan gaan staan.

Lana: Als je zo een familieopstelling doet, hoe gaat dat dan in zijn werk precies? Hoe ga je dan… Want je spreekt over heling, hoe ga je dat dan gaan doen? Want dat lijkt mij vrij ingewikkeld.

Tina: Ja, inderdaad. Dus eerst ga ik wel even zeggen: er zijn heel veel thema’s die aan bod kunnen komen in een familieopstelling. Dus ik heb twee methodes: of ik doe een familieopstelling individueel in mijn praktijk, dan werk ik met tools zoals voetzooltjes in verschillende kleuren. Maar ik zal nu meer spreken over een familieopstelling in groep dat ik toch ergens wel ietske krachtiger vind als dat gebeurt. Dus er zijn, er is iemand die een vraag inbrengt, die met een thema komt. En dan zijn andere mensen bereid om representant te zijn. Zo’n opstelling dat gebeurt altijd, we zitten altijd in een halve cirkel. Dus de representanten zitten in een halve cirkel en de vraaginbrenger en mezelf, wij zitten eigenlijk voor de groep naast elkaar. Ik vraag aan de persoon die met een thema komt: “Vertel mij naar wat je wilt kijken, wat is het probleem waar je meer zicht op wilt hebben?” Op zo een momenten gaat die persoon wat beginnen vertellen. 

Tina: En wat er dan eigenlijk concreet met mij gebeurt, dat is dat ik al – zeg maar – fenomenologisch ga beginnen kijken. Dus wat bedoel ik daarmee ‘fenomenologisch kijken’? Dat is dat ik heel erg intune, heel erg in mijn gevoel ga in het verhaal van de persoon, in wat die zegt. Dat gebeurt eigenlijk al door naar de persoon te kijken hoe die zich houdt, de sfeer errond. Het is eigenlijk heel erg wat er bij mij gebeurt als begeleider, het is heel erg intunen, het is gelijk intunen in dat systeem van die persoon en voelen voelen voelen. Het gaat eigenlijk niet concreet over wat ik dan vanuit mijn ratio denk, eigenlijk gebeurt dat niet, dat gebeurt niet. ‘t Is natuurlijk iets dat door, allez van 2006 doe ik dit nu al. Iets dat natuurlijk zich meer en meer heeft versterkt zeg maar.

[0:17:28]

Tina: En dan. Ik werk graag in overleg met wie dat de vraag inbrengt. Maar als het zo voelt dat als ik dan zo intuïtief voel dat het belangrijk zou zijn om bijvoorbeeld de vader en de moeder uit te nodigen, of de representanten die daar dan zitten die zijn dan bereid om die te representeren, dan overleg ik met de persoon die naast mij zit van: “Zullen we het zo doen? Zullen we eerst daar naar kijken?” Maar mensen kunnen soms echt concreet met iets komen zo van: “Ik wil kijken bijvoorbeeld naar mijn relatie met mijn collega op mijn werk. En ik wil dat mijn collega opgesteld wordt in mezelf.”

Lana: Dus het gaat niet alleen louter over familie?

Tina: Nee, het gaat niet alleen louter over familie. Heel belangrijke vraag. Het heet familieopstellingen, maar uiteindelijk is het ook al meer de benaming… is al meer geëvolueerd naar systemische begeleidingen.

Lana: Dus eigenlijk ga je altijd gaan kijken naar de dimensies binnen een groep mensen waar dat je een connectie mee hebt.

Tina: Ja, inderdaad.

Lana: Dus dat kan een familie zijn, maar dat kan ook een vriendengroep zijn, of een bedrijf, een werkplek. Dus eigenlijk alles wat je in verbinding brengt met mensen.

Tina: Ja, overal waar er relaties aanwezig zijn. Maar juist daarom, ‘t is een hele belangrijke eigenlijk als mensen dat zeggen van ‘ik wil naar die relatie kijken’ bijvoorbeeld, dan kan het ook gebeuren omdat ik zo sterk vanuit mijn intuïtie werk, dat ik toch een vraag ga stellen bijvoorbeeld over de vader of de moeder.

Lana: Ja, omdat meestal zie jij – ik heb dat al mogen ervaren – zie jij verbindingen die je als persoon die de vraag stelt, zelf niet ziet. En in ene keer gaat het licht dan plots branden.

Tina: Dat is het helemaal, ja. Dat is het. Dus dan eigenlijk via die omweg zeg maar. Soms vraagt het systeem (Tina lacht) om eerst daar naar te kijken. En als je mij nu zou vragen: “Maar Tina, hoe weet jij dat, hoe doe jij dat?” Dat is gewoon een innerlijk weten. Dat is dan, dan komen we weer eigenlijk in dat spirituele aspect dat ik het gevoel heb dat ik echt begeleid wordt.

[0:20:00]

Lana: Ja, ik heb ooit een – dat was niet bij jou – maar ook ooit een meegemaakt, dat was mijn allereerste. Dus ik wist toen totaal niet wat er ging gebeuren, er had mij dat gewoon iemand verteld, dus ik ga daarnaartoe. Ik begreep het ook allemaal niet zo goed. In ene keer vragen ze aan mensen uit het publiek, want dat was dan zo gelijk, wij waren dan het publiek. Ik dacht dat er een soort voorstelling ging zijn of zo (Lana lacht). Moesten er mensen uit het publiek meedoen, die dan inderdaad de moeder en de vader en de zussen voorstelden. En die persoon had een vraag gesteld die helemaal niet ging over dat onderwerp. En ik zit langs de zijkant, dus ik maak nog niet deel uit van de opstelling. En de begeleider stelt een bepaalde vraag, ik kan me zelfs niet meer herinneren wat de vraag was. 

Lana: En in ene keer word ik overvallen door verdriet, en ik had zoiets van: “Wow, wat gebeurt er hier?” En ik kende die persoon totaal niet. En toch voelde ik daar echt van: “Dit is de vraag die moet gesteld worden, hier zit het probleem.” En da’s heel vreemd om dat mee te maken, omdat je zoiets hebt van: “Allez, wat gebeurt er hier nu?” Dus, ik was daar allez, enorm van onder de indruk van de kracht. En je zag ook tijdens die opstelling echt die persoon veranderen en die inzichten krijgen. Dus dat was ook wel echt iets heel mooi. Ik denk dat die persoon naar buiten gegaan is totaal getransformeerd. Dus, het is wel heel krachtig, heel emotioneel ook voor een stuk…

Tina: Absoluut, ja, zeker. En wat jij toen voelde, dat is omdat jij eigenlijk ook dan verbonden was in het veld van dat familiesysteem.

Lana: Awel, dat heb ik enorm hard gevoeld. Da’s wel de moeite.

Tina: Mogelijks representeerde jij wel iets daar. Dus het is, je kan dan representanten vragen om dan bijvoorbeeld, allez ik zeg nu gemakshalve de vader of de moeder te representeren. Maar er kan vanalles gerepresenteerd worden. Een land van herkomst, ook gevoelens, emoties kunnen gerepresenteerd worden. Da’s allemaal mogelijk. Maar dus wat er dan gebeurt, dat is inderdaad dat ook de omstanders, ook de mensen die in de halve cirkel zitten, dus de andere die deelnemen aan de opstellingsdag… We komen allemaal in dat veld terecht. En misschien is het wel zo – bedenk ik nu – dat als ik dat, van de moment dat die persoon naast mij komt zitten, dat ik zelf al in dat veld zit, daarom in die begeleiding heel sterk aanwezig ben.

Tina: En dat is het krachtige aan familieopstellingen, dat is dat die personen die representeren, voelen zeg maar een algemene sfeer van de persoon die ze representeren. Neem nu dat dat iemand was die ja, zeg maar een behoorlijke opgewekt en blij iemand was. Dan gaan die representant dat ook voelen. Of als dat iemand was die bijvoorbeeld eerder neerslachtig is, dan ga je dat ook voelen als representant. Maar ook vooral gaan de representanten… De bedoeling is dan, en dan treed ik natuurlijk het veld binnen, ik vraag aan de mensen wel ‘volg de beweging van uw lichaam’. Eigenlijk is het heel simpel, willen ze ergens naartoe lopen, naar de deur lopen, naar het raam, willen ze recht tegenover elkaar staan, weg van elkaar. De uitnodiging is aan de representanten: volg uw lichaam, volg die beweging.

[0:23:58]

Lana: Ja, want de personen die uitgenodigd worden om deel te nemen aan die opstelling, die gaan ook echt wel actief daarin mee. En hetgene wat ik heel fascinerend vond, was dat inderdaad zoals jij zegt, die gaan dan ergens in de ruimte gaan staan en da’s dan ook exact waar ze moeten staan.

Tina: Absoluut.

Lana: En dat is ongelofelijk, omdat je zoiets hebt van: “Ja, die persoon kent die vader niet en laat die nu eventjes vaderfiguur nemen, die kent die vader niet, die weet ook niet hoe dat die situatie zit.” En toch, de moment dat die op een bepaalde plek gaat gaan staan, weerspiegelt dat de relatie dat die persoon heeft met die vader. Ik zou niet weten hoe dat werkt, ik kan dat niet verklaren. Maar ‘t is wel heel fascinerend om dat te zien hoe dat iedereen zijn rol daarin opneemt en hoe dat eigenlijk vanuit een vorm van iets energetisch of intuïtie toch altijd op de juiste manier naar voor komt.

Tina: Absoluut. Daarom ook dat ik zo ervan overtuigd ben dat er veel meer is dan het driedimensionele. Dat is al vaker ook wel gezegd geworden, maar dat is zeker ook zo mijn ervaring, dat op een gegeven moment heden, verleden en toekomst eigenlijk samenkomen. Dan zonder daar verder over uit te weiden, want ik weet daar te weinig over, maar ik ben ook altijd zeer geïnteresseerd geweest in kwantumfysica, en ik heb daar al van mijn achttiende heel veel over gelezen, het gaat soms mijn petje te boven, want ‘t is heel ingewikkeld. Maar toch verklaart het voor mij heel veel. Waarom dat wij ergens letterlijk kunnen intunen en die dingen waarnemen, voelen.

Lana: Wat ik ook zo mooi vind aan familieopstellingen, is eigenlijk dat je de kans krijgt om tegenover iemand te gaan staan die uw vaderfiguur bijvoorbeeld gaat gaan voorstellen. En dat jij eigenlijk op een veilige manier misschien een gesprek kan aangaan met iemand die bijvoorbeeld overleden is, waar dat je niet meer kan gaan helen, toch niet meer dat gesprek kan gaan aangaan. Maar dat je daar toch de kans krijgt om misschien daarover te praten of een gesprek te voeren. Of misschien ook iemand die wél nog er is, maar bij wie dat het misschien onveilig voelt om te gaan praten. Dat vind ik een heel interessant aspect van die familieopstellingen.

Tina: Absoluut. En dat is eigenlijk wat ervoor zorgt dat er zoveel heling komt. En zelfs in het familiesysteem, maar vooral natuurlijk voor de persoon ook die de vraag inbrengt. Want dat is dan inderdaad de volgende stap: er gebeuren letterlijk bewegingen die ik dan begeleid. Ik ga vragen aan de representanten ‘wat voel je? wat gebeurt er?’, en zo ontstaat er eigenlijk, ik kan het niet anders dan een beweging voelen in gans dat systeem, in die opstellingen, in dat veld. Op een gegeven moment, vaak willen mensen ook een representant kiezen voor zichzelf, omdat ze – dat is ook de kracht van de opstelling – dat ze eerst kunnen kijken naar de bewegingen die gebeuren. 

Tina: Ik ga ook heel vaak checken bij de persoon van ‘resoneert het bij jou?’ en dat is zo goed als altijd ‘ja ja, zo is het’ of ‘zo reageerde mijn vader of mijn moeder’. Da’s altijd een bevestiging wel. En op een gegeven moment tijdens de opstelling nodig ik de persoon uit om er zelf in te gaan staan. En dan inderdaad kunnen – wat jij daarnet zei – hoe wij dat noemen ‘verlossende uitspraken’ gebeuren. Oké, wij hebben nu wel de coronatijd achter de rug, hopelijk achter de rug. Maar mensen ook echt elkaar omhelzen, ook met overledenen, dat de representant daar is, daar staat en die beweging kan gebeuren. En dat is gewoon fantastisch zoals je zegt, dat is zo zo zo mooi.

[0:28:41]

Lana: Ja, het is eigenlijk ook een beetje… Vaak zijn er dingen waar we emoties over hebben, waar we over nadenken, waar dat we mee bezig zijn. En ik ben altijd een grote fan van te journalen, het op te schrijven. Maar er ontbreekt daar ergens een aspect waar dat familieopstellingen dan een beetje het antwoord voor is, is dat het eigenlijk in de ruimte brengt, dat je nog meer van op afstand kan naar gaan kijken van ‘wat speelt er hier nu, waar heb ik het moeilijk mee?’. En je maakt die emoties, die energieën, die gevoelens en gedachten eigenlijk concreter door daar andere mensen bij te betrekken.

Tina: Zeker, zeker. En als we dan, wat ik in het begin zo zei van dat geometrisch patroon dat dat netwerk is zeg maar van dat familiesysteem, en als er daar ergens een gat in geslagen is door gebeurtenissen van een vorige generatie of een generatie zelfs ervoor, bijvoorbeeld dat er zo een overleden grootvader of overleden grootmoeder alsnog in het systeem komt en eigenlijk daar ook alsnog iets kan gebeuren. Dus het is niet, allez, ik ga er eigenlijk altijd van uit dat mensen die ervoor kiezen om deel te nemen aan zo een familieopstelling eigenlijk op een onbewuste manier eigenlijk al begeleid zijn geworden om daar aan deel te nemen. 

Tina: Ik zeg altijd: “Jij zit daar als individu, maar je moet je gewoon voorstellen dat achter je staan je vader en je moeder, daarachter staan hun ouders, daarachter staan die hun ouders en hun ouders.” Dat is echt een waaier als je u dat voorstelt, het verdubbelt altijd maar en het vermeerdert. Dus ja, als we dan ervan uitgaan – en ik ga daar honderd procent van uit – dat iedereen eigenlijk altijd aanwezig blijft, heden verleden en toekomst altijd aanwezig is. En laten we misschien spreken dan over dimensies en lagen. Dus dat niet het individu alleen is die beslist om deel te nemen, maar dat er eigenlijk een ganse beweging is geweest van dat familiesysteem.

Lana: Een mooie voorstelling.

Tina: Zo voelt dat ook voor mij.

[0:31:22]

Lana: Wat is zo wat de reden dat iemand daaraan zou deelnemen?

Tina: Heel vaak gaat dat toch om mensen… dingen of hun leven ervaren op dat moment waar er iets niet stroomt, niet vloeit. Even in de kantlijn, wil ik zeggen dat ik zo blij ben dat er meer en meer mensen zich daar bewust van zijn en daar bewust mee aan de slag willen. Ongelofelijk. Dus dat vind ik zo fantastisch. Dus dat kan, oké dat kan professioneel zijn, we weten van de laatste jaren dat heel veel mensen in burn-out zijn gegaan, ontzettend veel. 

Tina: Het besef van ‘zo kan het niet meer, dit wil ik niet, maar wat dan?’ en ze natuurlijk via via mond- aan mondreclame terechtkomen bij hun familieopstelling en een systemisch begeleiding. Maar dat kan ook emotioneel zijn natuurlijk, als je ja het gevoel hebt dat er gelijk altijd toch iets ontbreekt, maar dat je daar de vinger niet op kunt leggen, waar dat je dan wel voelt. Soms is dat echt, of soms heel vaak komen mensen bij mij terecht met niet zozeer een concrete vraag. En dat is oké, da’s allemaal welkom. Het is dan mijn taak eigenlijk om ze te begeleiden-

Lana: Om te kijken waar…

Tina: -Wat is het dan precies? Door de juiste vragen te stellen en naar de kern te gaan van de zaak. Soms zijn het ook echt concrete dingen, soms zijn het echt…

Lana: Wat zijn zowat de onderwerpen die vaak aan bod komen?

Tina: Wel toch uiteindelijk wel heel vaak relationele dingen, zeker. Zeker wel. Zeker relationele situaties tussen koppels, zeker. Maar ook heel vaak de relatie met de ouders, broers en zussen. Dat komt heel veel aan bod, toch wel ja.

Lana: We hebben langs de ene kant dat aspect van wat jij doet, er is ook het andere aspect, je bent namelijk ook bezig met cranio, iets wat mij de eerste maanden na mijn herstel van darmkanker ontzettend hard heeft geholpen. Dus daar wil ik het ook heel graag nog efkes over hebben. Wat is dat, cranio? Sacrale moet ik eigenlijk zeggen. Ik zeg altijd ‘cranio’ (Lana lacht).

Tina: Cranio, ik ook hoor, ik zeg ook echt gemakshalve cranio (Tina en Lana lachen).

Lana: Craniosacraal, dat klinkt zo…

Tina: Sacraal…

Lana: Misschien moet je eerst ook gewoon een keer uitleggen: wat is dat?

[0:34:34]

Tina: Graag. Dus waarom heet het craniosacraaltherapie? Het komt van cranio, van het schedel, het cranium. En sacraal van sacrum, van heiligbeen. Dat is dat bot onderaan in het midden van onze rug, onderaan van ons bekken, die driehoek zo. Craniosacraaltherapie heeft eigenlijk dezelfde basis als osteopathie, maar is een – ik denk dat de meeste mensen weten wel wat osteopathie is – op een gegeven moment eigenlijk een andere richting ingeslagen, in die zin dat een craniosacraaltherapeut nooit gaat manipuleren. Dus er wordt niet gekraakt, eigenlijk wordt er geluisterd met de handen, naar bewegingen in het lichaam. En daarom dat het craniosacraaltherapie heet, omdat het werkt met het craniosacrale ritme van het hersenruggenmergvocht. Da’s veel in één zin hé (Lana lacht).

Tina: Dus wat is dat eigenlijk? Er is een hoeveelheid vloeistof, het is eigenlijk zoveel als een pint (Tina lacht) die telkens stroomt in onze hersenen. Er zijn kamers in onze hersenen – ik ga het proberen wat eenvoudig te houden – die continu gevuld zijn met dat hersenvocht. Hoe komt dat hersenvocht daar? Dat wordt gefilterd, da’s eigenlijk bloed dat aanwezig komt via bloedbanen bij de hersenen, en dat wordt zo gefilterd door zo gordijntjes, zo heel bijzonder is dat eigenlijk. En die komen daar dan in die kamers terecht, en eigenlijk is dat puur licht die daar aanwezig is. 

Tina: Want dat hersenruggenmergvocht dat zit vol van positief geladen ionen, da’s heel bijzonder. En dat stroomt continu vanuit die kamers die eigenlijk altijd gevuld zijn, stroomt dat continu via ons ruggenmerg en gaat dat eigenlijk in een spiraalvormige beweging terug naar boven en dan wordt dat weer afgevoerd via andere kanaaltjes. Dus dat is eigenlijk een continue beweging die wij kunnen voelen overal in het lichaam via het verbindingsweefsel. Alles in ons lichaam is verbonden, zit eigenlijk in aparte zeg maar zakjes, dat is het verbindingsweefsel of het fascia heet dat, dat is prachtig als je dat eens googelt. 

Tina: Dat is heel mooi om te zien. En dat komt eigenlijk allemaal samen via de zenuwbanen zeg maar, maar al die zakken komen ook nog eens samen bij het midden van je lichaam, wat eigenlijk het grote moedervlies die het ruggenmerg en de hersenen beschermt. Zenuwbanen spruiten daar allemaal uit, die komen daar allemaal uit en eigenlijk kunnen wij die beweging van dat craniosacrale vocht waarnemen via zakskes allemaal zeg maar.

Lana: Via zakskes… (Lana lacht)

Tina: Om het een beetje simpel te proberen uitleggen, want ‘t is niet simpel. Hoe kunnen wij dat waarnemen? Wel, de eerste osteopaat die dat is beginnen onderzoeken, dat was begin 1900, die man heet Sutherland, die heeft eigenlijk ontdekt dat onze schedelbeenderen altijd een heel – da’s natuurlijk heel subtiel eh – subtiele bewegingen maken. En dat dat eigenlijk een in en uitdeinende beweging is. Dus ook de schedel, maar ook daarbij dat sacrum daar beneden kon hij voelen hoe dat eigenlijk door die stroming van dat hersenvocht eigenlijk heel heel subtiele bewegingen maakt. 

Tina: En door dan als craniosacraaltherapeut aanwezig te zijn, gewoon door handoplegging eigenlijk op verschillende plekken van het lichaam, maar ook op de schedel aan het hoofd, kunnen wij die subtiele bewegingen voelen. Je moet weten, wij zijn voor 80 procent is het water in ons. Da’s niet letterlijk water, de oerzee noem ik dat graag in ons lichaam. Dus wij kunnen zeg maar die heel subtiele subtiele bewegingen voelen. En wij kunnen dus voelen waar er eventueel een soort van blokkade zit. Maar met blokkade zouden we dan kunnen zeggen dat op celniveau… Eigenlijk cellekes willen altijd bewegen, cellekes zijn altijd aan het vibreren zeg maar. Als jij bijvoorbeeld spanningen hebt, spierspanningen hebt en stijve spieren hebt, en dat wordt bijvoorbeeld chronisch, dan zou je dat kunnen bekijken op hetzelfde niveau dat er daar een soort kristallisatie komt. 

Tina: Dus door te luisteren met de handen, zeg maar alsof dat er daar een zon schijnt op ijs, gaat die kristallisatie oplossen. Dan gaat die kristallisatie oplossen, maar ook eigenlijk door de houding van de therapeut. En dat is om daar niet te interfereren. Dat is gewoon om aanwezig te zijn, te luisteren waar het niet beweegt en te wachten tot wanneer er beweging komt. En wij gaan ervan uit dat er zo een grote lichaamsintelligentie aanwezig is op celniveau, dat het lichaam het voelt dat er geluisterd wordt, en daardoor wordt het zelfherstellend vermogen van het lichaam aangesproken.

[00:40:50]

Lana: Ja (Lana lacht). Ik ben heel gefascineerd aan het luisteren, omdat… Ik wist dat allemaal niet, ik heb het gewoon mogen ervaren. Maar effectief, de moment dat je op de tafel ligt voor de behandeling… Je voelt dat er vanalles gebeurt, en toch gebeurt er toch niks. Maar je voelt echt hoe dat uw lichaam naar die ontspanning gaat, en ik ben ook altijd weg. En dan zeg jij iets tegen mij, en dan heb ik zoiets van: “Euh (Lana lacht).” Da’s gelijk, ja, je bent direct in een andere soort van… Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen…

Tina: Awel, en dat is… Ik vind dat heel mooi, Sutherland noemde dat the breath of life, de levensadem. En dat is waar mensen in terechtkomen als ze zo zakken, komen zij eigenlijk in een staat van zijn terecht die één is met alles uiteindelijk. En ‘t is dat dat iedereen ervaart. We zouden kunnen zeggen ‘ ‘t is meditatief’, maar ‘t is nog anders.

Lana: Ja, je gaat zo gelijk nog net een laagje dieper. Want ik mediteer heel veel, en je gaat daar ook wel een beetje naartoe. Maar als ik bij jou op de tafel lig, dan ben ik gewoon volledig… En het gaat niet over, je zou kunnen zeggen in slaap vallen of zo wat wegdommelen. Maar het gaat over het gevoel van rust, ‘k wil niet echt zeggen ontspanning omdat dat ook niet de lading dekt. Maar ‘t is echt zo… Je voelt u gelijk alsof dat uw batterijen opgeladen zijn in zo gelijk tien minuten tijd ofzoiets. Dat is het gevoel dat je hebt.

Tina: Absoluut, dat is ook omdat eigenlijk, je gaat echt naar de diepte, je komt eigenlijk in contact met dat pure licht dat in het midden van jezelf stroomt en eigenlijk altijd maar in die in- en uiteinden de beweging aanwezig is. Dat loopt altijd gelijk wat er ook gebeurt aan de periferie. Dus je gaat weg vanuit de periferie.

Lana: Naar de essentie.

Tina: Voor mij is de periferie vaak al die gedachten die er altijd aanwezig zijn en die bij ons collectief gewoon zo aanwezig zijn door oké, hoe wij opgroeien, zo zie ik dat. Maar goed, ik wil niet afwijken-

Lana: Da’s voor een volgende aflevering.

Tina: -Want ik heb nogal de neiging om af te wijken (Lana lacht). Dus je komt letterlijk in die essentie terecht. En daar kan uw lichaam doen wat het moet doen. Ik ga nooit pretenderen dat ik degene ben die ervoor kan zorgen dat iemand anders ergens van zou genezen of zo, of helen. Maar ik ben zeg maar een instrument die vanuit mijn inherent bewustzijn zeg maar, mijn houding die gewoon is ‘ik ben aanwezig’, ik ben zelf bijna ook zo goed als weg (Tina lacht).

[00:44:15]

Lana: Ja goh, als je er zo over aan het babbelen bent krijg ik al weer goesting in een behandeling (Lana en Tina lachen). ‘t Is al efkes geleden. Ik wou ook nog efkes… Nee. Misschien eerst efkes, ik heb gezegd van ja, ik heb dat gedaan na mijn operatie om vooral te herstellen. Maar het is niet alleen voor mensen die ziek zijn of herstellende zijn, voor wie is dat allemaal zo?

Tina: Goh, ik zou eerlijk zeggen: iedereen (Lana lacht). Maar echt, echt waar. Ik heb echt zo een ideaalbeeld: moest iédereen maandelijks eens een craniosessie krijgen, ik ben er zeker van, we zouden in een andere wereld leven. Zo iedereen eens op onderhoud.

Lana: (Lana lacht) Wat olie verversen…

Tina: Ja, voilà. Eigenlijk. Maar goed, er zijn natuurlijk wel ook mensen die bijvoorbeeld, ik denk nu bijvoorbeeld aan mensen die aan slapeloosheid leiden, zo zijn er veel. En dat is ook weer zoiets heel bijzonder: ik denk nu specifiek aan een vrouw die onlangs geweest is, na één behandeling was die slapeloosheid weg. Ik heb haar nu wel al een maand niet gezien, dus ik weet niet hoe het er nu mee is. Maar ze is dan nog een paar keer gekomen, en ‘t was gewoon weg. En dat kan. Dat kan. En bij iemand anders duurt het wat langer. Ik bedoel, er is geen instant oplossing. Maar dat zijn wel ook wel fysieke klachten waar mensen mee komen, de typische schouder-nekpijnen, onderrugpijnen, noem maar op.

Lana: Maar ook op emotioneel vlak?

Tina: Zeker ook op emotioneel vlak. Zeker, zeker.

Lana: Want ik heb het gevoel voor mij, oké ja het heeft geholpen bij mijn fysiek herstel ook. Maar ik heb gevoeld dat het ook heel veel deed op vlak van het emotionele en het verwerken van het trauma die er bij zo’n operatie kwam kijken.

Tina: Absoluut, en dan heb je daar dus een ander onderdeel van de craniosacraaltherapie die zich dan ook weer differentieert met osteopathie, dat bestaat daar niet. Dat heet, die term is in het Engels somato emotional release, dus lichaam/emotie loslaten, waar ik dan eigenlijk als ik voel dat mensen in die diepere laag terechtkomen, waar het mogelijk is dat ik ze met woorden weliswaar via vraagstelling naar binnen begeleid. Dat we zeggen: “Kom, laten we eens naar die plek gaan kijken.” 

Tina: En ik kondig dan aan van ‘denk er niet te veel over na’. Vaak komt de informatie vanuit onze binnenwereld via beeldspraak, via verbeelding naar buiten en bij zo’n sessie zijn er heel veel pauzes. Da’s niet zo een gesprekje vanuit de mind of vanuit het mentale, nee het is echt ‘minder is meer’, is overigens mijn visie in dit werk. Maar dat is heel krachtig, omdat mensen, zeg maar dat hun woorden, het luidop uitspreken zeg maar het kanaal is van het bewustzijn wat in het lichaam aanwezig is, laten we zeggen het trauma dat daar opgeslagen zit. Of wat er gebeurt is.

Lana: Ja, ik herinner mij nog één beeld. Ik weet niet meer wat je mij precies gevraagd hebt, maar dat er een beeld kwam van een bos, en dat er mij iemand aan het dragen was uit het bos. En ik weet niet meer juist waar dat mee te maken heeft, maar ik kan mij dat beeld nog altijd tot op de dag van vandaag heel goed voor de geest halen en herinneren. En het blijft voor mij een heel mooi beeld. Dus je krijgt inderdaad echt wel visueel dingen ook die naar boven komen, en die wat… Ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven precies, maar wat healing bieden op dat moment.

[00:48:42]

Tina: Jazeker, en er is ook nog een keer, het is letterlijk liefdevolle aandacht die naar die plekken binnenin. En wij gaan er natuurlijk vanuit dat herinneringen opgeslagen zitten in die cellen van wat wij ervaren hebben als mensen in ons verleden. Eigenlijk, ik zou eigenlijk wel een concreet voorbeeldje kunnen geven, want ik ben uiteindelijk ook wel iemand die… Ik hoop altijd op een veel betere wereld natuurlijk, en het is al concreet zo geweest dat bijvoorbeeld zwangere vrouwen bij mij komen met stuitliggingen. Da’s een paar keer gebeurd al dat vroedvrouwenpraktijken die doorverwijzen naar mij. Omdat het vaak al gebeurd is, niet altijd, maar het is al vaak gebeurd dat de baby’s alsnog draaien. 

Tina: Soms is het ook al geweest dat ik met die vrouwen dan die somato emotional release doe in de baarmoeder, en dat we gaan kijken: hoe is het daar? En soms zit er daar nog iets, een herinnering aan iets. En ik denk nu concreet aan iemand van onlangs die – enfin, het zijn niet altijd leuke verhalen natuurlijk die bij mij terechtkomen – een abortus had moeten doen, had gemoeten tijden terug. En toch, allez ik ga nu echt niet gans dat verhaal hier zitten vertellen, maar door de aandacht op de plek op die baarmoeder, terwijl dat andere kindje daar aan het groeien is, en eigenlijk dat alsnog aandacht te geven en die ziel zeg maar ook alsnog erbij te betrekken die is moeten gaan – en nu ga ik wel heel erg in het spirituele – dan is er daar zoveel vrijgekomen, ook wel van tranen. 

Tina: Maar tranen mogen er zijn. Ik zorg ervoor dat ik eigenlijk de veilige container, want dat is belangrijk, aanbied voor de mensen. Het is niet dat er iets moet herbeleefd worden dat trauma is, maar wel dat we vanuit meta, vanuit afstand gaan kijken: “Wow, wat is daar nog in die baarmoeder?” En dat was zo een mooi moment. En die baby is gedraaid in de tijd erna, die is met zijn hoofdje hup naar beneden gegaan.

Lana: Da’s mooi hé, intens verhaal uiteraard, maar ik kan de schoonheid ervan wel appreciëren in het opzicht van dat er toch nog op dat moment die healing mogelijk is en die connectie mogelijk is en dat daardoor toch bepaalde dingen in gang gezet kunnen worden hé. We hebben het hier nu over baby’s en dat vind ik ook een heel mooi aspect van craniosacraal, is dat het ook kan toegepast worden op baby’s en kinderen.

Tina: Absoluut, ja. Op baby’s juist omdat er niet mag gemanipuleerd worden, dus dat is heel belangrijk. En bij baby’s gaat een herstel zo snel. Als een baby met een specifiek probleem komt als ze bijvoorbeeld, je hebt zo voorkeurshoudingen dat ze bijvoorbeeld alleen maar naar de linker of de rechterkant kijken. Dan ga ik gewoon even voelen met de handen in het nekje, en ik blijf aanwezig tot wanneer hetzelfde principe, dat die cellekes weer beginnen te vibreren. Dat er iets smelt, en hup, ik krijg altijd dezelfde getuigenissen: ‘t is in orde, mijn baby kan gewoon zijn hoofdje draaien langs alle kanten, ‘t is in orde. Ook baby’tjes met slapeloosheid, huilbaby’tjes. 

Tina: ‘t Is altijd als een baby veel huilt is er een probleem. Maar evenzeer natuurlijk kan het ook wel zijn dat ik aan de ouders zeg van ‘misschien moeten jullie eens een opstelling komen doen’. Ja, dat doe ik wel ja. Maar baby’s hebben sowieso ontzettend veel deugd van een craniosessie, ook daar weer zou iedere baby eentje moeten kunnen krijgen. Direct na de geboorte… Er zijn zelfs – ik weet nu niet of dat nu nog zo is, want ik spreek nu wel van vijftien jaar geleden – maar weet ik nog, waren er klinieken in Oostenrijk en Duitsland waar ze op de materniteitsafdeling een craniosessie geven aan de pasgeborene.

[00:53:25]

Tina: Want zeg maar dat dat een uitnodiging is dat het systeem echt mooi voem helemaal kan openbloeien van in het begin in die levensadem aanwezig kan zijn en dan wat er ook kan nog zijn, ik noem dat vaak contractie van traumaatjes van de geboorte of keizersnedes, zeker belangrijk om craniosessies te doen bij kindjes die bij keizersnede geboren zijn, omdat ze die weg via het geboortekanaal niet hebben meegemaakt, dat dat sneller zich maar in het leven kan vrijkomen. Vroeger in het leven.

Lana: Ik hoop bij deze dat er toch mensen geïnspireerd zijn door jouw verhaal. Het laatste wat ik nog wou vragen, is omdat, je werkt met de handen, ik denk dan direct aan reikibehandelingen. Kun je juist efkes schetsen wat zowat het verschil daartussen is?

Tina: Vandaag was er nog iemand die op mijn tafel lag en die zei: “‘t Is toch gans anders dan reiki.” Op de een of andere manier ervaren de mensen de cranio toch nog dieper. Ik weet zelf niks over reiki, dus ik kan geen uitleg daarover geven, maar ik vermoed dat het verschil is vooral dat craniosacraal toch eigenlijk gericht is op de binnenwereld, op het lichaam en op celniveau.

Lana: Terwijl, reiki werkt meer met energieën natuurlijk.

Tina: Maar natuurlijk, ‘t is natuurlijk ook energetisch. Maar goed, ik denk dat dat het grootste verschil is.

Lana: Goed. Super. Ik denk dat we heel veel bijgeleerd hebben, zelfs ik die het al allemaal heb mogen ervaren heb super veel bijgeleerd. Heel inspirerend. Om af te sluiten heb ik nog iets helemaal nieuws, namelijk witchy dilemma’s. Dus ik ga jou twee opties geven, en jij moét er eentje kiezen (Lana en Tina lachen).

Tina: De max, dat vind ik wel leuk.

Lana: De eerste is: kristallen of orakelkaarten?

Tina: Oe (Tina lacht). Kristallen.

Lana: Kristallen? En waarom kristallen?

Tina: Ja, nu heb ik heel spontaan gereageerd. Omdat die mij toch wel enorm intrigeren, dat is het. Ik heb er thuis staan in mijn praktijkruimte en ik heb echt zoiets van: “Bij momenten, en da’s niet altijd, ik roep nooit de dingen op, maar voel ik echt van o ja, die wil meewerken, die wil gewoon meedoen.” Omdat ik het, ik vind het intrigerend. Ik kan het nog niet zo goed doorgronden, ‘k vind het magisch eigenlijk, ik vind kristallen magisch.

[00:56:43]

Lana: Super. Ochtendmeditatie of avondbadje met essentiële oliën? (Tina en Lana lachen) Ik heb niet gezegd dat het makkelijk was hé.

Tina: Avondbadje met essentiële olie.

Lana: En welke olietjes zouden er dan ingaan?

Tina: Goh, ik ben heel zot van Vetiver. Maar ik hou ook heel veel van geranium en rozemarijn.

Lana: Mooi, super. Leuke keuzes.

Tina: Dank je.

Lana: Altijd volle maan of altijd nieuwe maan?

Tina: … (Tina en Lana lachen)

Lana: Toen was het stil (Lana lacht).

Tina: ‘Altijd’ is zo wel wat tricky.

Lana: ‘k Weet het.

Tina: Maar ‘k ga toch volle maan zeggen.

Lana: Volle maan? Oké.

Tina: Toch wel.

Lana: Ik zou daar ook voor gaan. Oké, super. Om af te sluiten: wat kunnen mensen doen om jou te ondersteunen?

Tina: Om mij te ondersteunen? Da’s een goede vraag (Tina lacht). Da’s ook een moeilijke vraag, want meestal ga ik natuurlijk in die ondersteuning… Liefdevolle aandacht geven. En ook veel lachen (Lana lacht), echt waar. Veel lachen en veel plezier maken samen en dansen. Samen dansen.

Lana: Klinkt fantastisch, zeker na al die coronatoestanden denk ik dat samen dansen ontzettend fijn moet zijn. Nog eventjes concreet: als mensen willen deelnemen aan een familieopstelling of ze willen bij jou terecht voor craniosacraaltherapie, waar kunnen ze jou vinden?

Tina: Ze kunnen mij vinden via mijn website, dus dat is www.tinavervaeke.be. Vervaeke zonder c. Of ze kunnen mij mailen, dat is dan info@tinavervaeke.be.

Lana: Oké, super. We gaan dat uiteraard allemaal linken in de shownotes en die kan je vinden op onze website heksendragensneakers.be. Dankjewel Tina voor dit fantastische gesprek.

Tina: Jij bedankt Lana, het was met echt heel veel plezier.

Lana: En dan horen we jullie volgende keer terug.

[Afsluiting]

[00:59:22]

(Outromuziek)

Lana: Ik ben heel benieuwd om te zien wat jullie allemaal gaan meenemen uit deze aflevering, dus laat het ons zeker weten als je aan het luisteren bent, neem een screenshot en deel het op sociale media. Tag ons, ‘t is altijd heel fijn om dat te zien en ook om jullie feedback te krijgen. En bedankt om tijd te maken om te luisteren naar deze aflevering. And now go spread your magic.

[00:59:53]

About Post Author