Al enkele maanden heb ik zin om een artikel te schrijven over synchroniciteit. Ik vind het een super interessant onderwerp. Je bent echter wel wat afhankelijk van wat je doorheen je dag zo allemaal beleefd. Er moet namelijk effectief een synchroniciteit plaatsvinden om erover te kunnen schrijven 😊. Een eindje geleden had ik zo’n dag… op z’n minst opmerkelijk te noemen. Maar laat ik even beginnen bij het begin.
Het thema synchroniciteit is op mijn pad gekomen, ik schat zo ergens begin 2019. Ik volgde een aantal interessante personen op Instagram die wel eens spraken over dubbele getallen, één van de meest populaire en herkenbare synchroniciteiten. Het begon me toen op te vallen dat ik inderdaad heel vaak net naar het uurwerk keek om 11u11, 21u21, 13u13, enz. Later leerde ik ook ‘Alignment’ kennen. De term ‘Alignment’ betekent dat je in lijn ‘bent’ en ‘leeft’ met je levenspad. Een synchroniciteit gaat dan weer over een klein wondertje dat op je pad verschijnt of twee of meer gebeurtenissen die min of meer tegelijkertijd plaatsvinden in een voor jou zinvol verband. Het is dan ook logisch dat er vanuit ‘Alignment’ heel wat synchroniciteiten kunnen verschijnen. Ik geef graag enkele voorbeelden van gebeurtenissen uit mijn leven die voor mij zeer duidelijk aanvoelden als een synchroniciteit.
Tijdens de eerste weken van de eerste lockdown voelde ik, net zoals vele anderen, dat ik de grond onder mijn voeten een beetje kwijtraakte. Ik zocht naar houvast. Op een bepaald moment zat ik te journallen op zolder. Het was mooi weer buiten, dus het dakraam stond open. Plots voelde ik de drang om even naar buiten te kijken. Ik stond recht en mijn oog viel onmiddellijk op een prachtige witte tortelduif op de boom recht voor mij. Het was de eerste keer dat ik die zag. Mijn man zei me nadien dat de duif al enkele maanden bij de buren verbleef, maar het was toen de eerste keer dat ze mij opviel. Toen ik de betekenis even ging opzoeken bleek dat de witte tortelduif staat voor “vrede en harmoniebrenger”. “De duif vraagt je om je in verbinding te stellen met je hogere jezelf, Moeder Aarde en het universum.” Voor mij één van de eerste synchroniciteiten die ik heel bewust beleefde.
Bij een volgende was ik op wandel met iemand in het bos. Ik herinner me nog dat dit een heel rationeel iemand was en dat ik ietwat voorzichtig moest zijn met het onderwerp spiritualiteit in het gesprek. Plots zagen we tijdens het wandelen een specht landen op een boom. Wat ik toen terugvond van spirituele betekenis bleek te gaan over het evenwicht zoeken tussen rationaliteit en spiritualiteit. Synchroniciteit ten top toch?
Ongeveer een maand geleden trok ik enkele kaarten tijdens mijn ochtendritueel. De eerste die ik trok gaf de vraag ‘What is being manifested?’. Een tweede kaart gaf meteen het antwoord op de vraag, nl. ‘Tijd met mezelf’. Ik ging even een meditatie in en voelde vrijwel meteen onrust en paniekerige gedachten. “Mijn to-dolijst is nog niet af”, “Ik heb meer tijd nodig”, “Hoe kan ik nu meer tijd nemen met mezelf, ik kom nu al niet rond met mijn werk”. Ongeveer een kwartier later kreeg ik een telefoon. Een klant had een operatie ondergaan en voelde zich nog niet helemaal ok. Ze vroeg of we de afspraak konden verplaatsen. Het universum gaf me ‘tijd met mezelf’ cadeau.
Vorige week vrijdag was echter, in de categorie ‘synchroniciteit’, de meest opmerkelijk dag. Ik ging met de trein naar Antwerpen, naar een afspraak waar ik al enkele weken ontzettend naar uitkeek. ’s Ochtends trok ik de kaart ‘NO: Wait. Postpone. Say no. Pause.’ Ik begreep niet waar die kaart op sloeg. Ik had het gevoel dat ik al heel wat meer tijd nam. Tijdens de treinrit had ik een vaag voorgevoel en de gedachte ‘als er maar niks fout loopt’. Zo’n 20-tal minuten voor ik mijn bestemming bereikte gebeurde er een ongeval. De trein moest een noodstop maken. Uiteindelijk stonden we zo’n 2u stil. Het was duidelijk en synchroon: als ik niet zelf pauzeerde, zou het universum wel zorgen voor een pauze. Toen we, 2u later, konden beginnen aan de evacuatie uit de trein begonnen de kleinere synchroniciteiten. Ik was in de trein nog een romantisch boek aan het lezen over een brandweerman. Stond er me buiten een soort erehaag met brandweermannen op te wachten. Toen ik eenmaal in de trein terug naar huis zat was ik bezig met lezen in mijn boek en scrollen op mijn gsm. Elke keer dat ik ‘toevallig’ buiten keek zag ik iets bijzonders. De eerste keer een grote waterplas in de vorm van een hart. De tweede keer, toen we even stilstonden, viel mijn oog op een mooie boom waar al wat lenteknoppen aan groeiden. Enkele seconden later landde een prachtige ekster op de takken. De ekster kwam me uitnodigen om bewust in het leven te staan, een thema dat zich wel vaker aandient. Bijna thuisgekomen keek ik opnieuw even op van mijn boek, ‘toevallig’ op het moment dat we net voorbijreden aan het ouderlijk huis van mijn moeder. En héél even had ik het gevoel dat mijn grootmoeder bij mij was, om me even een hart onder de riem te steken na een helse trein-, bus- en fietsrit van zo’n slordige 6,5 uren.
De mooiste synchroniciteit van die dag kwam echter van mijn schoonbroer. Even schetsen. Ik drink héél graag Latte Machiatto. In de stad waar ik woon hebben we heel leuke en lekkere koffiehuisjes maar tot op vandaag geen Starbucks. Amper een week geleden bedacht ik me nog: “Ik zou graag eens een Latte proeven van Starbucks. Jammer dat er hier geen is, maar mijn kans komt wel nog.” Toen ik die bewuste vrijdag, tijdens mijn helse namiddag, moest overstappen in Gent stond mijn schoonbroer me aan het perron op te wachten met… een Starbuckskoffie. Had ik die dag geen intense en supervermoeiende, onrustige namiddag gehad; dan zou het me wellicht nooit opgevallen zijn. Maar door de namiddag zo bewust te beleven besefte ik het plots heel hard. Ik had een Starbuckskoffie gemanifesteerd.
Die namiddag was een héél grote les voor mij. Hoewel ik eerst hard aan het balen was en ook een beetje in de slachtofferrol ging (waarom moest mij dit nu overkomen?), leerde ik een héél mooie les en die wil ik graag met je delen. Er zijn ALTIJD kleine synchroniciteiten die je dag wat warmer maken. Ik noem ze ook wel #kleinegelukskes. Kleine, warme gelukskes die je heel sterk het gevoel geven dat je niet alleen ben. Je hoeft je er alleen maar voor open te stellen…
Ps: haha! Wat een mooie om dit artikel mee af te sluiten. Wanneer ik mijn laptop net wil toeklappen is het 20u20.
About Post Author
